Carolina

Hallo bloggertjes,

Het is weer al even geleden dat ik een blogupdate heb gemaakt. Het is even druk geweest. Daarnaast stond mijn hoofd ook even niet naar het updaten van mijn blog. De deadline voor eindwerk komt steeds dichter, dus het was nodig dat ik er eens werk van maakte. Zondag en maandag was ik vrij, dus spendeerde ik enkele luttele uren hieraan.

Zondag werd er ineens op mijn deur geklopt. Het was echt prachtig weer buiten en mijn kotgenoten vroegen of ik niet mee wou gaan naar het park. Zij gingen hun een late lunch halen en op die manier kon ik wat genieten van de zon. Ik ben echt blij dat ze mij vanachter mijn computer getrokken hebben. Ik had een beetje behoefte aan frisse lucht. Daarnaast was buurman Drum ook terug begonnen. Je raad het nooit, terug de Red Hot Chilli Peppers aan het spelen. Laat ik gewoon hopen dat ze op Werchter beter zijn. Ik trok met hun naar Steve's fastfood en zag hoe zij hun een portie Fish and Chips kochten. Ik had nog niet zo lang gegeten, dus bij mij kon er echt niets meer bij.

Daarna gingen we verder naar het Park, waar zij hun maaltijd verorberden. Het zonnetje scheen, maar er was toch nog wat wind! Ik had dan vlug een extra pul aangedaan, om daarna terug te kunnen genieten van de zon. Heb ik jullie trouwens al verteld over mijn Fish en Chips "ongeluk" hier. Blijkbaar schuilt er een vloek over mij als het komt tot Fish and Chips. Telkens als ik er nog maar aan denk om het te eten gaat er iets mis. Of het is gesloten (heb ik al 2x meegemaakt) of ik krijg ander eten aangeboden en tot slot op zondag wanneer ik al gegeten had.

Ik had brownies meegebracht als dessert. Nam Nam Nam… Na "onze picknick" trokken we terug naar huis. We hadden allemaal nog wat werk te doen en van uitstel komt alleen maar afstel. De frisse lucht had mij wel deugd gedaan en mijn batterijen waren terug opgeladen. 's Avonds werd ik getrakteerd op Stir fry. Ze waren zo gechoqueerd omdat ik dit nog nooit gegeten had, dat ik prompt werd uitgenodigd om mee te eten. Ik moet zeggen het was lekker. Veel groentjes met noedels en blackbean gravy, enkel het vlees miste ik wel.

Zoals ik al zei was ik maandag ook thuis. Deze dag spendeerde ik ook aan werk voor school. Ik leek mij te kunnen concentreren, wat op zich al een mirakel was. Ik moet er dus gebruik van maken! I was on fire. Ik heb zelfs mijn was kunnen doen. Oké enkel mijn dekbed eigenlijk, maar ik haat het verschonen van mijn bed. Ik kom altijd zo onhandig over als ik dat probeer. Dus ik had het een beetje uitgesteld, maar het werd tijd! Het lijkt hier een beetje de trend om je beddengoed te drogen te hangen op de balustrade van de trap. In mijn geval was deze al bezet, dus moet ik met een andere oplossing op de proppen komen. Ik besloot om mezelf een tent te bouwen! Met mijn wasrek en enkele wasspelden ging ik aan de slag. Ik voelde me een echt kind! Ik was echt trots op mijn tent + mijn dekbed is droog geraakt! (alles om je een beetje te amuseren he!) Maandag had ik het trouwens ook moeilijk. Ik had wat last van heimwee. Het leek zo ineens over mij heen te komen en ik voelde me er heel ongemakkelijk bij.

Ik wou mijn zinnen wat verzetten en besloot om naar een film te kijken: 'the help'. Deze film verteld het verhaal van afro-amerikaanse vrouwen die werken als de meid voor een blank gezin. Het ging over de tijd waar banken vooraan op de bus moesten zitten en zwarten enkel achteraan. Ik voelde mij zo ziek tegen het einde van de film! Zo'n haat en neerbuigendheid ten opzichtte van iemand met een andere huidskleur. Het ergste is dat dit nog steeds bestaat. De slavernij is misschien afgeschaft, maar deze haat bestaat wel nog. Ik heb het niet alleen over mensen met een andere huiskleur, maar onverdraagzaamheid in het algemeen. Zo zag ik een foto op facebook van Sam De Bruyn, presentator bij Studio Brussel, die een andere jongen kust. SDB komt er openlijk voor uit dat hij homo is, geen verrassing op dat gebied dus, maar toch de reacties die sommige mensen durven te posten! Schandalig…

Wow, het was niet de bedoeling om te preken. Dit is trouwens ook maar mijn mening. Met zoveel mensen op deze aardbol is het zeker maar normaal dat sommigen daar van afwijken?

Dinsdag was het weer tijd voor school. Voor één keer was ik meteen wakker toen mijn wekker afliep. Alles ging goed! Ik had mijn gerief mee, had mijn Ladybug kleedje aan en ik had er zin in. Voor diegene die denken: amaai die was in een optimistische bui! Heb ik spijtig nieuws, mijn happy happy joy joy bui bleef niet lang hangen. Op weg naar school kreeg ik ineens een pijnscheut in mijn rug, net onder mijn rechterschouder. Volgens mij was er geen aanleiding tot deze pijn, maar hij was er wel. Vanaf dat moment werd het alleen maar erger! Bij elke stap die ik nam leek de pijn erger te worden. Ik ben toch naar de les gegaan, maar had echt last. Ik denk dat één van mijn klasgenoten het gezien had, want ze vroeg wat er was.

Toen ik 's middags terug naar huis stapte leek het wat te minderen. Ik stopte onderweg in de Fish and Chips shop! Het had er lang genoeg mee gewacht! + ik zag dat hij open was en ik had geld mee! Veel meer kon er niet meer misgaan dacht ik, dus waarom probeer ik het niet eens. Ik kocht mij de lunchtime special, voor 3,50 pond! Ik voelde mij dapper dus zei ja toen hij vroeg of er salt and vinegar opmoest. Thuisgekomen begon ik terug last te krijgen. Ik had mijn eten op en heb mij dan op mijn bed gelegd. Ik ben er niet meer uitgekomen tot ik terug naar de les moest (ongeveer 3 uur dus). Ik nam een pijnstiller in, maar die leek niet echt te helpen. Daarnaast heb ik ook nog een speciale soort van zalf, die je spieren warm maakt. Die helpt echt super goed, maar stinkt ongelofelijk hard. Ik besloot dus te wachten tot na mijn tweede les. Ik vond dat ik het mijn andere klasgenoten niet kon aandoen om al stinkend daar toe te komen.

Na de les at ik mijn avondeten en ging naar bed. Ik heb een filmpje opgezet en mijn zalf eraan gedaan. Ik ben niet meer uit mijn bed gekomen tot de volgende dag. Vandaag dus.

Ik moest super dringen pipi doen en probeerde uit mijn bed te komen. Tot ik besefte dat het niet lukte! Ik paste een truc toe die in in Sint Rafael heb geleerd: eerst de benen uit het bed en die dan als hefboom gebruiken. Ik leek precies 80 jaar, maar het leek wel te werken. Ik kwam stilletjes aan recht. Ik was blij, tot ik weer een immense pijnscheut voelde. Het deed nog meer pijn dan gisteren! Ik kon mijn rug niet rechtzetten, zoveel pijn deed het. Ik heb dan naar mijn mama een bericht gestuurd, om te vragen wat te doen. Ik weet dat dit misschien onnozel klinkt, maar ik voelde mij echt hopeloos. Ik wist echt niet meer wat te doen. Ik ben dan krom weg naar de wc geweest en heb mij terug in mijn bed gelegd. Vanuit mijn bed heb ik dan mijn stagebegeleidster gebeld, zo kon ik echt niet naar stage. Het was toen 11u.

Pas om 4 uur ben ik terug uit mijn bed gekomen. De pijn had wat geminderd, dus ik besloot om mij te douchen. Ik rook namelijk helemaal naar die zalf. Daarnaast moest ik ook nog naar de winkel, want ik was saus vergeten voor mijn spaghetti. De douche heeft mij deugdgedaan en ik leek er door te komen. Ik ben dan naar de Poolse winkel gegaan recht over ons huis. Daar vond ik mijn pot saus en ik was blij dat ik niet helemaal naar de andere winkel moest gaan. Verder kocht ik mij ook taart in een zakje. Ik had nood aan chocoladetaart!

De instructies zijn wel in het Pools, maar ik dacht: 'ik gebruik gewoon Google Translate.' Allemaal goed en wel, tot ik alles vertaald had en ik niet teruggevonden had hoelang je de taart moet bakken. Bleek het gewoon ganache te zijn! Grrrr..

Ik voelde me ondertussen al wat beter, dus besloot zelf een taart te bakken en de Ganache er dan op te wrijven. Weet wel dat wij geen weegschaal hebben. Dus dat maakt het allemaal nog wat moeilijker! Ik denk wel dat het me gelukt is! Mijn taart staat ondertussen in de oven! Dus nu is het gewoon wachten tot ze klaar is!

Let's hope for the best!

+ Laten we hopen dat ik morgen uit mijn bed geraak!

Groetjes!

 

Xxx