Hoi!
De laatste
keer dat ik een update maakte was ik een beetje hyper op Redbull, vandaar dat
ik zoveel werk gedaan heb gekregen denk ik. Alhoewel mag ik de laatste tijd
niet klagen. Niet dat ik niet meer afgeleid ben, maar uiteindelijk krijg ik
mijn werk wel gedaan. Alles op zijn tijd!
Op woensdag
moest ik terug naar stage! Het eerste uurtje zat ik samen met mijn stagementor,
de stand van zaken wat bespreken. Mijn stage loopt hier namelijk op zijn einde,
op dit moment heb ik nog 8 stagedagen te gaan! Normaal doe ik drie dagen per
week, voor de komende twee weken zullen dit er vier zijn. Vanaf nu ga ik
namelijk ook op dinsdag naar stage. Dus ik begin aan mijn laatste twee weken op
stage en mijn laatste drie weken in Wales. Het weekend van 2 – 3 juni kom ik
namelijk naar huis. (noteer dit maar in jullie agenda’s)
Mijn
originele plan was om vroeger naar huis te komen, zodat ik op 28 mei naar
Metallica kon gaan kijken. Dit plan heb ik laten vallen. Deze stage is een
belangrijk hoofdstuk in mijn leven geworden en dat moet in stijl afgesloten
worden! Vandaar dat ik nog een weekje voor mezelf ga nemen en gewoon lekker
doen waar ik zin in heb! Nu ga ik nog twee weken goed doorwerken en dan neem ik
mijn vakantie!
Wat ik nu
al op mijn planning heb staan: Cardiff, de hoofdstad van Wales. Hier moet ik
zeker eens geweest zijn! Natuurlijk zal ik ook over mijn laatste week een
uitgebreid verslag schrijven. No worries!
Om nu
verder te gaan met deze week. Na mijn gesprek met mijn stagementor was het tijd
voor de teamvergadering. Hier werden er enkele nieuwe regels besproken, om de
goede zeden op het werk te bepalen. Nadien was het tijd om de stand van zaken
te overlopen en te bekijken wat er allemaal op nog moest gebeuren op The
Venture. Ik was even aan het wegdromen en toen hoorde ik ineens: Elke zal dat
wel doen. Blijkbaar hadden ze mij verkozen als dakwerker, waarschijnlijk omdat
ik niet aan het opletten was. Mijn gezicht moest echt wel grappig geweest zijn,
want iedereen begon te lachen.
Nadien was
het tijd om op de playground te gaan staan. Spijtig genoeg was het echt super
hard aan het regenen. Wat maakte dat de kinderen zich ook verveelden. Enkele
knutselspulletjes werden bovengehaald en na tien minuten hing ik vol met
stickers en waren mijn handen vol verf. Wat vinden ze het toch leuk om op mij
te kleuren. Nadien klaarde het wel een beetje op en werd Tagg gespeeld. Één van mijn mannelijke collega’ besloot een watergevecht
te houden met twee van de jongens. Het duurde niet lang of ook ik was daarbij
betrokken. Ik was echt geschokt, ineens kreeg ik en beker vol water in mijn
gezicht. Dat moesten ze natuurlijk terughebben. Er was eentje bij en die is
ongeveer even groot als mij en die heb ik dan naar beneden getrokken uit een
plas in zijn gezicht gegooid. Ik denk niet dat hij dit verwacht had! Dat krijg
je dan hé…
Natuurlijk
heb ik het daarna 3x zo hard terug gekregen. Op een gegeven moment ben ik
binnen gaan schuilen. Je kon mij echt uitwringen. Komt mijn stagementor
voorbij: wat is er met u gebeurd? De schok op haar gezicht! Bij haar stond ook
een andere stagiaire. Zij is diegene die verdwenen was op de Easter Celebration
Day en nadien op haar FB geschreven had dat het haar allemaal niet kon schelen.
Zij bekeek mij alsof ik met kak besmeerd was. Lighten up! Zij wilt niet op de
playground staan dus krijgt zij altijd opdrachten binnen. Persoonlijk vind ik
dat niet echt eerlijk, omdat ik het gevoel krijg dat ze er haar te goed voor
voelt.
Nadien ben
ik mij wat gaan neerzetten, even op adem komen. Op dat moment begonnen ze met
modder te smijten, waarop één van de jongens op mij afkomt en het gewoon in
mijn gezicht smijt. Ik heb hem dan een knietje gegeven op de plaats waar het
vuur meestal gemaakt wordt en daar wat op hem gesmeerd. Hij had precies een
zwarte baard! Mijn broek hing ook helemaal vol, maar dat had ik er wel voor
over. Blijkbaar kon hij zijn verlies niet zo goed af, en hij begon een kleine
woedeaanval te krijgen. Hij begon met van alles te gooien en ambetant te doen.
Ik heb het al een paar keer gezien bij hem en meestal moet je gewoon wachten
tot het overgaat. Hem even laten doen.
Uiteindelijk
ging de dag nog snel voorbij. Ik had wel verschrikkelijk veel kou, dus was wel
blij dat ik naar huis mocht gaan. Voor dit gebeurde kreeg ik wel nog een leuke
verrassing! The Venture had namelijk nieuwe jassen besteld, met het logo op en
alles. Ik heb er ook eentje gekregen. Wel in bruikleen, tot ik naar huis ga,
maar toch! Nu ben ik echt een deeltje van het team! In de jas zit ook een
fleece met het logo op. De meeste zijn wel jaloers omdat ik de enige ben met
een grijze pul en iedereen heeft een zwarte. Blijkbaar hadden ze ook liever een
grijze gehad. Ik blijf dus verkondigen dat ik een grijze heb gekregen omdat ik
speciaal ben… Gelukkig kunnen ze er wel mee lachen. ’s Avonds kreeg ik nog ene
lift naar huis. Waardoor ik sneller onder een warme douche kon gaan staan!
Ik denk wel
dat dit watergevecht een effect op mij heeft gehad. Ik heb namelijk al drie
dagen een loopneus en mijn keel begint pijn te doen. Niet echt positief dus,
maar het was het zeker meer dan waard! Trouwens vanaf vandaag noemen deze twee
jongens mij Vincent. Naar Vincent Company. Blijkbaar de enige Belg die zij
kennen. Wat fijn dat er terug naar mij wordt verwezen als een man!
Op
donderdag was het tijd om naar de winkel te gaan. Ik zou die avond namelijk
koken op stage met de jongeren. Hier hadden ze naar gevraagd, dus ik besloot om
het op te neme in mijn MAB-project. Er moesten dus ingrediënten gehaald worden.
Uiteindelijk had ik niet zo veel tijd meer op overschot, voor ik naar stage
moest. Daarom heb ik wat eten in de winkel zelf gekocht: een Chicken Tika wrap
en een lemon muffin. Nom Nom Nom!
Ik heb snel
moeten eten, waarna ik mijn winkeltassen mee naar stage kon slepen. Helemaal
bezweet kwam ik op stage toe! Fijn is anders, op die momenten zou ik echt wel
een auto willen. Soms is het gewoon te belachelijk. Na een uurtje te hebben
gewerkt te hebben aan mijn voorbereidingen, kon ik naar buiten gaan met mijn
nieuwe jas! Ik voelde mij echt super fier. Het had ook zijn effect moet ik
zeggen! Vooral de nieuwe kinderen merken het logo op, waardoor ze sneller naar
je toe lijken te komen. Zo kwamen er twee meisjes naar mij naar toe om te
vragen of de American kon losmaken. Iemand had hem namelijk achter een balk
gestoken. Vlot liep dit niet. Ik ben misschien wel groter dan de meeste
jongeren, maar niet zo groot! Hierop vertelden ze mij dat er één bepaalde
jongen was die dit wel kon. Hij klimt namelijk op het hout, waardoor hij eraan
kan. Ze vroegen of ik niet kon gaan vragen of hij dit wilde doen. Ik ging naar
het voetbalveld en riep zijn naam. Hij bekeek mij maar raar en toen ik mijn
vraag stelde kreeg ik een Piss off als
antwoord. Ik probeerde nog eens door te zeggen dat hij de enige was die dit
kon. Blijkbaar werkte deze egostreling….Boys will be boys?
Iets later
kwam er een meisje naar mij toe, ze zei dat ze haar teen gebroken had. Ze vroeg
of ik niet met haar naar binnen kon gaan en haar mama bellen. Haar verhaal leek
niet helemaal te kloppen, er was leek iets mis mee te zijn. Daarom vertelde ik
haar dat ik geen sleutel had en dat we op de deur moesten kloppen om de
aandacht van iemand anders te trekken. Ze begon op de deur te schoppen, met de
voet waar ze zogezegd de teen heeft gebroken. Ik bekeek haar en het leek even
te duren voor ze het doorhad. Jamaar, het doet geen pijn meer: zei ze dan.
Tuurlijk, een magisch helende teen.
Terug
buiten vroeg een meisje of niet met een bal wou spelen. Zo schopten we deze
naar elkaar. Even een rustig spelletje. We speelden dit tot ik naar binnen
moest voor de rest van mijn voorbereidingen. Ze vroeg of ze niet mee naar
binnen mocht, ze wou namelijk wat prentjes afdrukken om in te kleuren. Zij is
een meisje dat wel te vertrouwen is, daarom mocht zij wel naar binnen. Samen
hebben we dan enkele prentjes afgedrukt en ik werd gepromoveerd tot haar
persoonlijke assistente. Zo een diva is ze dus! Vervolgens vroeg ze waar mijn
bureau was. Ik vertelde haar dat mijn bureau in de kelder is, waarop ze zei dat
er geen kelder was. Ik zei dat ze niets van de kelder afwist omdat deze geheim
was. Hij was nog maar recent gerenoveerd naar een bureau. Even leek ze haar
eigen overtuiging in vraag te stellen, maar uiteindelijk bleef ze erbij dat er
helemaal geen kelder was. Die dag had ik ook Nic Nacjes mee naar stage. Ik had
mijn doos opengedaan en liet er haar enkele proeven. Ze leek meteen verkocht!
Zo wou ze haar naam spellen en natuurlijk daarna opeten.
Na een
halfuurtje heb ik haar naar buiten begeleid en ben ik aan het eten begonnen.
Veel jongeren waren er die avond niet. Ik ging namelijk koken met de Youth
Club. Veel jongeren waren geband, daarom dat hun vrienden ook niet leken te
komen. Uiteindelijk heb ik eten gemaakt voor 12 man, terwijl er maar 4 jongeren
waren. De rest heeft de staff opgegeten. Mijn activiteit is dus niet helemaal
verlopen zoals gepland. Buiten het koken had ik nog verschillende andere
activiteiten voorbereid, maar ook deze heb ik niet kunnen doen. Uiteindelijk
had ik de hulp van één meisje. Zij was echt fantastisch om mee samen te werken.
Nadien kwam ik te weten dat ik zij normaal heel moeilijk kan zijn, maar blijkbaar
heb ik een goed effect op haar. Dat vond ik wel een heel groot compliment.
De avond
werd afgesloten met een gezamenlijk etentje en daarna was het tijd om naar huis
te gaan. Daar kreeg ik een aanbieding om een ijsje te eten. Dat kon ik toch
niet afslaan? Nadien had ik een skypegesprek met mijn liefste Annelies. (ik
dacht: ik ga even haar ego strelen op het internet!). Die trouwens ging
Zumba’en op vrijdag. Dus Annelies als je dit leest: heb je het gedaan? Zo ja,
is het gelukt?
Zij gaf mij nog een typ voor een film, want ik denk dat ik alles op mijn harde schijf ondertussen al gezien heb. Life as we now it. Een zeer goede tip moet ik zeggen!
Vrijdag heb
ik een inhaalmanoeuvre voor eindwerk gedaan. Ik heb het huis niet verlaten,
serieus! De hele dag heb ik voor de computer gezeten en alles opgegeten dat in
mijn buurt lag. Ik eet als ik stress heb en die dag had ik echt veel stress.
Daarnaast ben ik niet naar de winkel geweest, terwijl het eigenlijk zou
gemoeten hebben. Dit mocht ik op zaterdag dan bekopen. Ik had geen brood meer,
dus heb ik mijn laatste cornflakes moeten opeten. Op zaterdag bleek er ook iets
mis te zijn met mijn slaapritme. Ik ben pas om 2uur in slaap geraakt en om 7u
was ik wakker, en echt wakker. Ik heb dan maar de laatste stukjes voor eindwerk
afgewerkt en nog wat voorbereidingen gedaan voor mijn MAB-project. Op zaterdag
had ik namelijk nog een sessie gepland.
Op weg naar
stage stopte ik in Tesco, ik had namelijk ingrediënten nodig om brooddeeg te
maken. Daarnaast kocht ik ook nog wat brood, zodat ik op stage kon eten. In
mijn tas had ik een pot choco gestoken van op mijn kot, het enige wat ik niet
had opgegeten. Toen ik op stage aankwam ben ik meteen beginnen eten, waardoor
ik wel enkele rare blikken kreeg. Ik heb hun dan uitgelegd hoe het kwam, wat
wel voor wat meer begrip zorgde. Toen was het tijd om de poorten te openen en
de kinderen binnen te laten. Het eerste uur was het heel rustig, enkel de drie
zussen die iedere dag langskomen waren van de partij. We hebben dan maar enkele
verspringwedstrijdjes met hun gehouden. Ondertussen hing ik een grote
wereldkaart omhoog. Als deel van mijn project had ik allemaal foto’s van verschillende
mensen uitgeknipt, mensen van over de hele wereld. Zij moesten dan raden waar
deze mensen woonden. De kaart leek wel een bepaalde aantrekkingskracht te
hebben, vooral als ze niet wisten waar een bepaalde persoon moest zijn.
Het viel
mij wel op hoe weinig kennis van de landen de meeste kinderen hebben. Vb. één
meisje was aan het zoeken naar België (Ik had een Voil Janet afgedrukt). Ik zei
dat België in Europa lag, waarna ze in Afrika begon te zoeken naar België. Toen
zei ik dat als je het kanaal met GB oversteekt je er ook komt, ging ze op zoek
in Azië naar GB. Uiteindelijk toonde ik haar Europa en zelfs dan leek het nog
niet te lukken. Het leek allemaal heel traag in te zinken.
Na de
middag kwam de zon erdoor en werd het heel warm. Samen met een collega heb ik
wat in de zon gezeten, want zelf dan waren er niet zoveel kinderen. Daarna was
het tijd voor deel twee van mijn project: brooddeeg maken! It did not end well.
Het deeg is meer gebruikt geweest om elkaar te bekogelen dan er iets uit te
maken. Toch heb ik nog enkele mooie resultaten gekregen, dus in die zin was het
niet helemaal voor niets. Het deeg maken op zich was wel super fijn. Ik had een
klein meisje meegenomen, aangezien zij mij absoluut wou helpen. Ik ging
namelijk de zak bloem en zout niet mee naar buiten nemen, dat was volgens mij
om problemen vragen. Het was echt super grappig om haar met haar kleine handjes
bezig te zien in die grote kom vol met het zoutmengsel. Ze was trouwens ook
heel lief, zo heb ik haar nog nooit gezien. Ik denk dat zij gewoon even nood
had aan zo’n individueel momentje, dat krijg je namelijk niet veel op de
playground.
Na het
zoutdeeg ging één van mijn collega’s naar KFC, wat eten gaan halen en hij
bracht voor ons allemaal frietjes mee! Lief
hé. Nadien heb ik de calorieën eraf gelopen door tikkertje te spelen. Na een
half uur was ik wel kapot. Amaai, ik heb echt geen conditie, wat de kinderen
trouwens grappig vinden! Jij kan ons toch niet pakken, zeggen ze dan en gelijk
hebben ze.
Nadien heb
ik nog wat gekke gedaan met een paar van de meisjes. Ik was een medewerker van
een helpdesk en probeerde iedereen klantenkaarten te verkopen, voor mij
magische winkel. Ik kon weer allemaal opgaan in mijn rolletje. De dag werd
beëindigd door een creatieve bui van de jongeren. Ze hadden namelijk krijt
gevonden en besloten om het haar van mij en mijn collega te kleuren. Hij werd
grijs en ik kreeg blauw haar. Daarna werd ons gezicht onder de handen genomen
en ook nog mijn broek. Ik ben dus heel kleurrijk naar huis gegaan! Je had mijn
douchewater moeten zien…. Alle kleurtjes van de regenboog!
’S Avonds kreeg
ik de eer om de poort vast te doen, wat niet echt lukte. Ik kreeg het slot
open, maar kreeg het niet meer dicht. Crazy Crazy Crazy… Nu weet ik wel
hoe het moet! Volgende keer beter dus!
Thuis heb
ik enkele dingen uit de diepvries gehaald en in de oven gestoken. Ik had geen
andere keuze, aangezien ik nog steeds niet naar de winkel geweest was. Ik was
zo moe op dat moment dat het mij eigenlijk allemaal niet meer kon schelen. Ik
heb het dus gewoon opgegeten en ben gaan slapen. Ik was echt uitgeput!
Vandaag ben
ik wakker geworden, omdat mijn zus mij een berichtje stuurde. Een goedemorgen
dus! Daarna stuurde ik er nog eentje naar mijn mama. Het is niet omdat ik in
het buitenland zit dat ik Moederdag mag vergeten! Nadien was het tijd om wat
recepten op het internet te zoeken. Vandaag wou ik namelijk een
Traditional Sunday Dinner maken. Lees: a roast, Yorkshire pudding, roast
potatoes and GRAVY! Ik had
mijn kotgenoten uitgenodigd, want ik kon moeilijk een heel gebraad op mijn
eentje opeten.
Als eerste
had ik dus een recept nodig, zodat ik wist wat ik nodig had van de winkel.
Nadien was het ook effectief tijd om naar de winkel te gaan. Één van mijn
kotgenoten besloot met mij mee te gaan, wat ik op zich wel kon appreciëren. Daarna
was het tijd op de keuken wat op te ruimen, één van haar vrienden ging namelijk
mee-eten. Ze had namelijk een date geregeld voor onze andere kotgenote. Hij
ging aardappelen meebrengen en worteltjes. Op die manier wou hij zijn steentje
bijdragen. Om drie uur zijn we begonnen met de voorbereidingen te maken,
waaronder de Yorkshire puddings. Daarna was het tijd om mijn varkensgebraad
klaar te maken en in de oven te steken, dit moest namelijk meer dan 2,5 uur in
de oven! Op een gegeven moment begon er allemaal rook uit de oven te komen en
wou ik het gebraad er even uithalen. Ik hielt de gril blijkbaar iets te dicht tegen
mij en verbrandde mijn arm… Auw! Nu is het zo’n mooie rode plek en het doet
pijn!
Tegen half
zeven hebben we dan uiteindelijk gegeten. Het verdelen van de Gravy liet ik aan
hun over. Ik zou het anders toch maar verkeerd gedaan hebben. De Britten en hun
gravy, daar mag je niet tussenkomen hoor! Het was alsof mijn bord een
overstroming had meegemaakt. Uiteindelijk was het wel lekker, ik moest er
gewoon even aan wennen.
Daarna was
het nog tijd voor een dessert en voor de afwas. Waar ik de opmerking kreeg of
ik dit weekend de gang nog ging dweilen. Ik dacht echt: WTF!! Ik heb hier juist
eten gemaakt en nu gaat gij komen klagen over een gang? Eerlijk: ik was van
plan om het niet te doen, ik dacht niemand merkt of ik het gedaan heb of niet.
Plus: zo moet je mij niet aanspreken. Ik ben één van de weinige die haar taken
doet. Ik zie haar niet klagen tegen mijn mannelijke kotgenoot, die helemaal
niets lijkt te doen.
Ik dacht: “Elke
hou u in en doe het gewoon.” Ik had geen zin om er tegen te beginnen… Nadat ik
klaar was heb ik de markeer stift genomen en een gigantisch vinkje naast mijn
taak gezet. Wat een rebellie, al zeg ik het zelf.
Na het eten
en de opruim ben ik naar boven gegaan en heb ik deze blog afgewerkt, met de
nodige afleiding van youtube. (zie onderaan) Nu ga ik nog iets kleins doen voor
school en dan ga ik slapen. Morgen ben ik van plan om een berg werk te
verzetten en een Mojitotaart te maken!
Ik laat
weten of het gelukt is!
Xx
Liedjes van de dag:
Een oud,
maar super grappig / schattig:
Heel oud,
maar het perfecte om er nog eens op te dansen:
Psychedelische
Bob The Builder, dit hebben de kinderen mij geleerd! Zo verslavend:
En tot slot mijn favorieten op Britains Got Talent:
(ze hebben trouwens niet gewonnen)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten