Birdhouse in your soul

Hallo iedereen!

Het is hier nu vrijdag en ik ben een dagje thuis. Blijkbaar besliste mijn innerlijke klok dat ik om 7 uur al klaarwakker moest zijn. Gelukkig heb ik de gave om in mijn bed te liggen zonder te moeten slapen. Geef nu toe, 7u op een vrije dag is er toch een beetje over he?

Het is een drukke week geweest. Ik eindigde met vorige week zaterdag. Toen postte ik dat ik op zondag naar stage moest en dat ik hoopte dat de kinderen in een betere mood zouden zijn. Dit was over het algemeen ook zo, enkel heeft één gebeurtenis echt mijn humeur verpest.

Ik moest super dringend naar toilet gaan. Dus vroeg aan mijn stagementor de sleutels om het gebouw binnen te gaan. Één van de kinderen hoorde mij en vroeg of ze mee binnen mocht gaan. De toilet voor de kinderen zat namelijk verstopt en de stank was nauwelijks te harden. Ik zei dat ze mee binnen mocht. Je moet door 2 deuren om binnen te geraken, normaal is de eerste deur altijd los, omdat de wc van de kinderen zich in die gang bevind. Ik zag de zus staan van het meisje dat met mij meeging, samen met een paar andere meisjes. Blijkbaar had één van hun de deur te hard toegeslaan, waardoor ook deze nu op slot zat.

Ik probeerde ze open te maken, maar het leek niet te lukken. De oudste zus wou het proberen, ze beweerde dat ze dit al eerder had gedaan. Ik liet haar begaan. Het leek haar ook niet te lukken en ik moest steeds dringender naar toilet. Dus vroeg ik haar de sleutels terug. Ze weigerde. Ik vertelde haar dat ik het eens ging proberen en als dat zij de andere deur mocht opendoen. Deze ging normaal wat makkelijker open. Ze accepteerde. Het lukte me om de deur te openen. Nu stonden we voor de tweede deur en ook deze leek ze niet open te krijgen. Ik kon mij echt niet meer houden en vroeg haar de sleutels. Ze leek kwaad te worden. Ze riep dat ik het beloofd had, wat waar was. Ik vertelde haar dat ze het straks nog eens mocht proberen. Als we terug kwamen zou ik de deur terug dichtdoen en mocht ze het nog eens proberen.

Ze wou niet en weigerde de sleutels terug te geven. Plots lukte het haar, ze trok de deur open en rende naar binnen, met de sleutels. Ze rende het toilet binnen. Ik had een gevoel dat er mij iets te wachten stond dus ging achter haar aan en vroeg de sleutels terug. Ze zei dat ze eerst naar toilet wou gaan en dat ze mij daarna de sleutels terug zou geven. Dit vond ik echt onnozel en wou dit niet toelaten. Stel dat ze weg zou lopen met de sleutels terwijl ik ook op toilet zat, hoe zou ik dit dan moeten gaan uitleggen. Het waren mijn sleutels ook niet, maar die van iemand anders. Ik hielt de deur tegen die ze wou dichtslaan en zei dat ze geen sleutels nodig had om naar toilet te gaan. Ze begon te schreeuwen: "I need to wee". Waarop ik antwoordde dat ik ook naar toilet moest gaan. Ik vertelde haar dat zij wist hoe dringend ik moest plassen, maar dat ik niet wegging tot zij mij die sleutels teruggaf. Ze leek mij uit te dagen. Zo kwam ze heel dicht bij mijn gezicht staan en herhaalde maar dat ze naar toilet moest gaan. Ik verhief mijn stem en zei dat ze naar toilet mocht gaan als ze mij de sleutels gaf. Ik nam haar vast bij de schouder, in mijn ogen is dit een beweging om te laten weten dat je serieus bent. Ze leek nog bozer te worden en riep dat ik van haar af moest blijven. "You're not allowd to touch me". De situatie leek compleet uit de hand te lopen.

Ik besloot haar te bannen, waarop ze zei dat ze in het toilet ging blijven zitten. Op dat moment stak ze de sleutels in de lucht, dus trok (dit klinkt erg) ze uit haar handen. Ik stapte achteruit en liet haar naar toilet gaan. Op dat moment ging ik ook zelf naar toilet. Natuurlijk weigerde ze eruit te komen, wat mij echt furieus maakte. Dit was een echte machtstrijd geworden. Ik zette mij aan de wasbakken en vertelde haar dat ik alle tijd van de wereld had. Zij dacht dat haar bantijd al ingegaan was en vroeg hoe lang ze nog in de toilet moest blijven zitten. Ik probeerde op haar in te praten, door haar te vertellen dat hoe sneller ze uit de toilet kwam, hoe sneller haar bantijd voorbij ging zijn. De jongere zus stond nog steeds bij ons. Zij merkte op dat ik daar niet mocht zitten, waarop ik reageerde dat het mij niet meer kon schelen. Ik was boos. Zij moest ook nog steeds naar toilet en wou niet op de andere gaan omdat het slot daar kapot is. Ik probeerde haar dus in te zetten, door haar te vragen of ze haar zus niet van de toilet kon krijgen.

Ik hoorde iemand het gebouw binnenkomen en wou hulp gaan halen. Misschien kon iemand anders wel op haar inpraten. Op dat moment deed ze de deur open en kwam ze naar buiten. Ik herhaalde dat ze van de playground kon gaan en ze leek mij te bekijken alsof ik een monster was. Ik deed de deur open en ze sprintte weg. Alsof het allemaal nog niet genoeg was kroop ze in de eerste boom die ze tegenkwam. Ze ging er een bal uithalen. Op dat moment was ik echt buiten mezelf van woede. Zo ambetant dat ik was! Ik was blij dat mijn stagementor voorbij kwam, want ik hielt het echt niet meer. Ze begon beschuldigingen te maken, dat ze de politie ging bellen omdat ik haar "aangeraakt had". Ik wist echt niet meer wat ik moest doen. Ik was zo boos en tegelijkertijd ook bang. De health and safety regulations zijn hier heel streng, stel u voor dat ze haar zouden geloven? Gelukkig sprong de kleine zus bij en vertelde ze het verhaal, iets wat ik niet verwacht had. Normaal nemen die twee het altijd op voor elkaar, ook al lijken ze te weten dat ze ongelijk hebben. Uiteindelijk ging ze van de playground. Ik heb mij moeten neerzetten, gewoon om te bekomen. Zo ambetant dat ik was. Ik ben dan met een paar andere meisjes samen wat gaan kleuren, mijn gedachten verzetten.

Ondertussen heb ik een goed gesprek gehad met mijn stagementor over deze situatie, daar had ik echt wel nood aan. Soms kunt ge u zo abnormaal voelen. Is het normaal om zo kwaad te worden? Wat had ik anders moeten doen? … Erover praten is dan iets dat echt kan helpen. Die dag had ik Belgische chocolade callekes meegenomen naar mijn stageplaats en ging ik chocomelk maken voor de kinderen. In The Venture wordt gewerkt met een gasvuur en bijna had ik mezelf vergast. Ik had een knop opengedraaid en had deze blijkbaar verkeerd toegedraaid, waardoor er gas bleef ontsnappen. Ik had het gevoel dat er iets verkeerd was, maar wist niet wat. Mijn stagementor heeft er mij dan op moeten wijzen, gelukkig of ik had daar misschien gelegen. De chocomelk viel heel hard in de smaak, wat ik zeer hard apprecieerde. Tot ik hoorde dat iemand de gloeiend hete chocomelk over iemand anders had gegoten. Ik bedoel: komaan! *zucht* Om eerlijk te zijn was ik wel blij dat die dag er op zat.

Maandag ben ik sowieso thuis, ik besloot wat extra werk te doen voor school. Ik was namelijk iets van plan op dinsdag. Uiteindelijk lukte het allemaal nog wel vrij goed. Met de nodige afleiding lukte het mij om nog vrij goed door te werken. 's Avonds werd ik getrakteerd op eten door mijn kotgenoot. Spaghetti met bonen en daar nog stukken salami ingedraaid. Brrr, ik krijg het er nog koud van. Dat was echt mijn ding niet. Ik wist dat ik op maandag wat harder moest doorwerken voor school, aangezien ik op dinsdag een officiële "Elke-dag" ging houden. Een dagje helemaal voor mezelf! Daar had ik echt wel nood aan. Even niet denken aan stage, eindwerk of andere opdrachten. Ik besloot om een dagje naar Liverpool te gaan. Op een 1,5 uur sta je daar met de trein en voor £10 kan je heen en terug gaan. Die kan kon ik dus niet laten liggen! Dit was de eerste keer dat ik de trein heb genomen sinds ik hier ben. De treinen zijn hier wel een stuk anders dan in België. Daarnaast zijn de informatieborden ook helemaal anders. Hier staat de eindbestemming er gewoon op, niets anders. Toen ik terugkeerde wist ik dus niet welke trein er in Wrexham stopte en was ik dus een beetje verloren. Uiteindelijk vond ik iemand die het wist welke trein ik moest nemen.

Ik dacht dat ik een rustig dagje ging hebben, zonder dat ik mij druk moest maken in het gedrag van kinderen. Dat was tot ik op de trein stapte. Een moeder stapte de trein op met 5 kinderen. Deze liepen de hele tijd rond in de trein, riepen tegen elkaar en gingen altijd op een andere plaats zitten. Ik hoorde de oudste praten tegen een jonger meisje. Ik schat haar ongeveer 5 jaar. Hij was haar een verhaal aan het vertellen en gebruikte ondertussen bijna bij iedere zin een scheldwoord. Geen wonder dat kinderen dat taalgebruik overnemen, het wordt hun met de paplepel gevoed. Ik besef dat ik aan het zagen ben, dus ik ga er over ophouden. Het is gewoon iets dat mij frustreert, want je kan er moeilijk gaan tussenkomen.

Aangekomen in Liverpool trok ik de stad in. Op goed geluk probeerde ik mijn weg te vinden, gelukkig waren er overal wel borden die de weg aangaven. De museums zijn vaak gratis hier en ik had niet meteen zin op te gaan shoppen, dus besloot ik eerst wat cultuur op te snuiven. Ik zag een heel imposant gebouw en besloot er binnen te gaan. Het bleek de St Georges hall te zijn. Een beetje uitleg:

St George's Hall is widely regarded as one of the finest neo-classical buildings in the world and is a Grade I listed building.

The idea for the Hall came about in the early 1800s from Liverpool people who were concerned about the lack of a place for the triennial music festivals, and shares were sold to raise funds. A venue was also being sought for the Civil and Crown Courts and it was decided that one building would serve both needs.

The foundation stone of the Hall was laid in 1838 to commemorate the coronation of Queen Victoria, but the actual building of the hall did not start until 1842. It opened for public use in 1854, a truly multipurpose community building where people could be tried for murder, attend a ball or listen to a concert - all under one roof.

Een multifiunctioneel gebouw dus. Ik ben er zelf op ontdekkingtocht gegaan. Je kon de voetstappen volgen van de verschillende gevangenen, dit door foto's en teksten op de muur. Ik verschoot steeds, omdat er poppen in de cellen zaten. Deze leken echt super echt! Ik heb echt bijna geschreeuwd de eerste keer, zo verschoten dat ik was. Daarnaast heb ik ook de rechtszaal gevonden, waar de uitspraken werden gedaan en het kleinste kamertje van de rechter bezocht. Vervolgens mocht ik het eerste ventilatiesysteem ter wereld bewonderen. Het was echt immens. Laten we gewoon dankbaar zijn dat het nu niet meer zo groot is!

Toen ik in de rechtzaal was waren er enkele mensen een toneelstuk aan het inoefenen. Ik was echt gefascineerd, dus ben ook even blijven zitten. Ik vond het een fantastische zaal om dit in te doen. Nu heb ik ontdekt dat het de repetities waren voor een toneelstuk over Charles Dickens. (http://www.stgeorgesliverpool.co.uk/whatson/details.asp?id=212972) Sneak peak voor mij dus!

Nadien ging ik naar The Walker Art Gallery, waar er een speciale (tijdelijke) tentoonstelling aan de gang was: The Living and the Dead. De titel vond ik interessanter dan wat ik uiteindelijk gezien heb. De Art Gallery was voor de rest wel interessant, de vaste collectie bedoel ik dan. Mijn museum tour was nog niet voorbij, ik besloot naar de Albert Docs te gaan, waar nog veel meer museums zijn. Ik stapte het Tate museum binnen, maar daar was ik snel terug buiten. Moderne kust is niet echt mijn ding. Ik keek er naar een tv waar je iemand zag opkomen, kotsen en daarna terug afging. Waarschijnlijk gewoon te ingewikkeld voor mijn brein. Ik vond er ook nog de Fontein van Duchamp. Daarna ben ik verder gegaan, really not my cup of tea. Ik zag en affiche over een speciale Titanic tentoonstelling. Ik stapte er binnen, maar er was echt veel te veel te veel volk. Ik voelde mij er niet op mijn gemak, dus ben ik maar vertrokken. Dat was het mij niet waard. Het ultieme museum dat ik echt wou zien, was het Beatles museum.

Hier moest je wel voor betalen, maar het was het echt wel meer dan waard. Een grauw steegje en dodgy cafés nagebouwd, om te tonen in welke situatie dat de beatles begonnen zijn. Samen met mijn audiogids ging ik op weg, helemaal opgenomen in de Beatlemania.

Nadien was ik in een shoppingsmood, met nieuwe allstars tot gevolg. Door zo lang te hebben rondgestapt leek mijn rug echt af te breken, dus nam ik de trein terug naar huis. Op weg naar mijn kot stopte ik nog bij de Fish and Chips, als afsluiter van mijn Elke-dag. Ik leek helemaal opgefokt toen ik binnenkwam. Mijn mannelijke kotgenoot zal het gemerkt hebben, helemaal hyper stormde ik de keuken binnen om even met hem te babbelen en daarna terug buiten te stormen. Op skype heb ik dan wat liedjes gezongen voor de mama en de papa, lekker vals! It was an EPIC day!

Woensdag was het terug tijd voor stage. Ik was er klaar voor, met mijn batterijen helemaal terug opgeladen. Het was tijd voor de Easter Celebration day. Naar mijn weten begon die om 12u. Ik was op weg naar The Venture toen ik een paar kinderen tegenkwam, die normaal ook naar The Venture komen. Ik vroeg hen of ze niet naar The Venture kwamen, naar de celebration day. Uiteindelijk kwam ik met een hele groep kinderen aan en zag dat de poorten gesloten waren. Blijkbaar begon het pas om twee uur. Dus ben ik mij gaan verontschuldigen bij de youngsters, het was een beetje mijn schuld dat ik ze al had meegebracht. Ik zei dat ze boos mochten zijn op mij en dat ik het ging proberen goed te maken.

Daarna begonnen de voorbereidingen: hotdogbroodjes snijden, springkastelen opstellen,... Er werd ook een Easter Egg hunt gehouden. De eieren zelf werden niet verstopt, maar wel briefjes waarop stond dat ze een ei gewonnen hadden. 240 briefjes moesten verstopt worden, waarvan ik er echt veel verstopt heb. Een job die ik wel nog fijn vond!

Om twee uur stond er al veel volk aan de poort, ze mochten nog niet binnen omdat er eerste en parade ging gehouden worden. Buiten werd een smiktafel opgezet, waar de kinderen hun gezicht konden laten grimeren. Mijn taak was om de basislaag op hun gezicht te zetten, omdat dat deze eerst moest drogen. De kinderen bleven maar komen! Er werd even een pauze gehouden, toen de parade begon. Je kon echt zien hoe trots de kinderen waren! Lachen en meezingen met de muziek, zo gingen we even het blokje rond. Daarna was het tijd voor de easter egg hunt. De poorten werden opengedaan en de kinderen begonnen allemaal te lopen. Echt een mooi zicht! Het duurde niet snel voor de eerste eieren gevonden werden. Ik moest van de kinderen ook op zoek gaan, geen moeilijke taak aangezien ik nog enkele verstopplaatsen wist! Mijn eitje was dus binnen.

Nadien heb ik nog een hele middag geholpen met het schminken van de kinderen. Wat uiteindelijk heel vermoeiend bleek te zijn, vooral als de kinderen begonnen te zagen of super veel vragen begonnen te stellen. Normaal gezien moest er nog een andere studente zijn, maar zij bleek ineens verdwenen te zijn. Zonder iets te laten weten. Makes me look better right? Een beetje egoïstisch, maar wel de waarheid.

Echt moeilijk werd er niet gedaan tijdens het schminken, op ééntje na. Ik moest dus nog steeds de basislaag leggen en ze wou niet dat ik dat deed. Dus ik zei van oké, u volste recht. Die reactie leek haar wat te verrassen, alsof ze verwacht had dat ik aangedaan ging zijn omdat ik het bij haar niet mocht doen. Uiteindelijk moest ze te lang wachten naar haar goesting en mocht ik het toch doen. "Ik dacht dat ik het niet mocht doen" zei ik tegen haar toen ze het mij vroeg om het toch te doen. Waarop ze zei dat ze zich bedacht had. Oké, dan zeker?

Om 5 uur werd er nog een quiz gehouden en daarna was de celebration day voorbij en kon het opruimwerk beginnen. ' s Avonds zat ik met mijn twee kotgenoten aan tafel. Ondertussen is een van de jongens ook teruggekeerd. Mijn vrouwelijke kotgenoot begon te vertellen over haar "posh English boyfriend" die op donderdag op bezoek kwam. Ze zei dat ze hem al meer dan een jaar niet had gezien en ik verslikte mij bijna. Long Distance realionships…

Op donderdag moest ik pas om 3uur op stage zijn. In de voormiddag ging ik met mijn kotgenoot naar de winkel, ze ging lasagne maken voor als haar vriendje hier was. We gingen ingrediënten gaan kopen en ik vernam dat ik ook uitgenodigd was op haar etentje. Samen met een andere kotgenote die ook die dag arriveerde. Na mijn middageten vertrok ik naar Stage.

Het was super mooi weer en een paar van de kinderen waren papieren buizen aan het verven,samen met een andere studente. Ik weet dat zij graag babbelt en had daar wel zin in. Dus voegde ik mij bij het verfspektakel bij. Het meisje dat niet wou dat ik haar schminkte zat daar ook, ze begon terug tegen mij: "ik heb u niet graag, waarom gaat gij niet weg". Het is namelijk de laatste week van de andere studente. "You are a tramp, a real skank" Ik voelde mij echt goed die dag, dus ik liet het allemaal over mij gaan. Ik zei dat het oké was dat ze mij niet graag had, het is maar normaal dat je niet iedereen leuk vindt. Op de commentaar van die tramp werd ik bijgestaan door de andere studente, ze vertelde de kinderen dat wij samen in het locale park woonden en dat wij dus alle twee zwervers waren. Soms moet je er gewoon mee kunnen lachen, wat niet betekend dat het niet kwetst.

Daarna ging ik bij de oudere meisjes zitten, die mij verschillende muziek lieten horen. Ik moet raden wie het was. Daarna ging het over slang woorden, iets wat veel gebruikt wordt op de playground. Dingen als CBA (can't be asked) zijn tegenwoordig zeer populair. Nadien zat ik samen met mijn stagementor, voor een tussentijdse evaluatie en een hele grondige babbel. No worries, het was positief! (wat echt een pak van mijn hart is)

's avonds was ik van dienst in de Youth Club. Veel jongeren waren er niet, dus het was zeer rustig. Ik heb wat gekleurd samen met de jongeren. Youth Club is vanaf 11 jaar, maar toch kleuren de meesten echt nog graag. Één van de jongens wou mij wat uitdagen, nog steeds met het hele soccer-ding. I'm the best "sucker" in the World. See the sexual reference? Echt een aanrader met jongens van 15 jaar… Gelukkig voelde ik mij die dag sterk, anders had ik er niet tegen gekunt denk ik. Zijn vriendin zat erbij en leek wat samen te spannen met mij, wat wel grappig was. Naar het einde van de avond werd ik een bender genoemd, door één van de meisjes nu. Het was een scheldwoord, maar ik wist niet wat het was. Ik wou weten wat dit betekende, dus sprak ik haar hier over aan. Natuurlijk vond de rest het grappig dat ik niet wist voor wat ik verweten werd. Ze wou het niet uitleggen. Ik zei haar dat als ze het woord kon gebruiken ze het ook kon uitleggen. Uiteindelijk bleek het een scheldwoord te zijn voor een homoseksuele man, wat in mijn geval op niets slaat…

's avonds wat het lasagne tijd, eindelijk kon ik haar boyfriend eens zien. Hoe zij er over hem praat was het precies een God die we gingen zien. De realiteit is heel anders. In plaats van Posh zou ik hem als Stuck up beschrijven. Nope, not my cup of tea!

Vandaag ga ik wat werk doen voor school aangezien ik morgen stage heb en zondag voor een weekje naar huis vertrek!

Tot slot nog een lijstje van dingen die ik heb bijgeleerd deze week:

• CBA: Can't be asked
  
• What's for Tea? > Wat eten we vanavond?
  
• Bender: A Gay Man.
  
• Van wat wordt jello gemaakt: gekookte varkenspoten en andere crap.
  
• Rat: "Ergste" scheldwoord op de playground (locaal bepaalt blijkbaar)
  

 

My song of the day!

http://www.youtube.com/watch?v=rDpopCrIjxs&list=FLrecyG6Wy1N5oqnT-H5AtJw&feature=mh_lolz