Music is Art.

Zoals jullie al zullen opgemerkt hebben, is er nog steeds geen nieuwe update gekomen. 

Ondertussen ben ik al bijna twee maanden thuis en nog steeds is het er niet van gekomen. 

Om eerlijk te zijn ben ik bang om het te schrijven! Als ik het doe, dan is het officieel gedaan. 

Ik ben nog steeds niet in staat om het af te sluiten, maar beloof wel dat het er ooit wel eens van zal komen. 

Wanneer weet ik niet, vandaar deze onbepaalde "goodbye"

See you in the future!

Pocketfull of Sunshine

Hey kipjes!

Just to let you know that I'm not going to make a blog-update this week! 

Ik heb besloten om van mijn laatste week in Wales volop te genieten. 
Vandaag (woensdag) ben ik aan mijn laatste stukjes bezig van mijn schoolwerk. Daarna is het gewoon volledig genieten en het allemaal innemen. 

Vandaar dat ik mijn update ga uitstellen tot volgende week. Op dat moment zal ik terug in België zijn en kan ik volop reflecteren over mijn laatste week hier. 

Hope you don't mind! 

Write to you all next week! 

x 

We are young!

Vandaag (zaterdag 26 mei) moest mijn laatste stagedag worden op The Venture, terug werd ik gewekt door de hitte. Daarom nam ik mij een frisse douche en ging ik over het dilemma om een short te dragen. Ik wist niet of dit helemaal gepast was op een playground, daarom deed ik mij eerst een kuitbroek aan. 

Toen ik op stage aankwam zag ik dat alle begeleiders een short aanhadden, dus ging ik mij snel omkleden. Gelukkig dat ik hem mee had, want het was echt super warm! Heet om het beter te zeggen. Ik had deze extra kleren mee omdat de jongeren mij een shitmix beloofd hadden. Dit is blijkbaar een traditie op The Venture, als iemand vertrekt krijgen ze een grote kom met een vuil mengsel over hun hoofd. Hierin zitten producten uit de keuken die over tijd zijn en andere ranzige dingen. Iets om naar uit te kijken dus. Ik was gewaarschuwd, dus had extra kleren mee gebracht. 

Toen The Venture open ging waren er echt heel weinig kinderen, ik denk dat het gewoon te warm was! Samen met twee van de jongeren ging ik wat in de schaduw zitten en begonnen we een beetje te babbelen. Ze begonnen plannen te verzinnen voor mijn shitmix, waar ze heel enthousiast over leken. Het was wel heel gezellig om zo met hun samen te zitten.

Ondertussen besloten mijn collega’s een zwembad te maken. Ze legden een plastic folie in de zandbak en vulden deze op met een tuinslag. Een fancy mini zwembad dus! Zoals verwacht kwam er een heus watergevecht. Het was ik tegen twee andere jongeren. We achtervolgden elkaar met bekers vol water. Ik had een hele grote emmer die ik altijd ging vullen aan de tuinslang. Op een gegeven moment sproeide mijn collega die de tuinslang vasthad mij helemaal nat. Echt plak in mijn gezicht! Gelukkig dat ik daar mee kan lachen. 

Het hoogtepunt van ons watergevecht kwam er toen ik één van de twee vastgreep en hen naar die collega trok. Kletsnat waren we alle twee. Toen besloten we even ene pauze in te lassen en wat op te drogen. Mijn voeten deden echt pijn. Ik had teenslippers aan en een blaar tussen mijn tenen. Toen we aan het drogen waren kwam de mama van één van de jongeren langs. Ze was naar Primark geweest een nieuw topje voor haar gaan halen, aangezien ze een zwart aanhad. Ze had ook enkele espadrilles mee, maar deze wou ze niet. Zij had dezelfde maat als mij, dus stelde een collega voor dat ik deze over kocht. Op die manier had ik een paar nieuwe schoenen! They are fabulous! 

Toen ik wat droger was ging ik in het ballenbad zitten. Hier werden er enkele verhaaltjes voorgelezen. Dit was echt gezellig en het was in de schaduw. Ik voelde mij namelijk wat misselijk door zo lang in de zon te zitten. 

Toen ik terug droog was kwam er een tweede watergevecht, terug was ik weer kletsnat. Nadien was het tijd voor mijn shitmix. Helemaal trots kwamen ze met twee kommen naar buiten. Hierin zat echt de meest vieze brei ooit! Ze hadden er onder andere bloem en mosterd ingedaan, die stonk echt ongelofelijk. Ik moest in het gras gaan staan onder een verhoog en kreeg een veiligheidsbril op mijn gezicht. Brrr ik voel het nog op  mij vallen en stinken!

Daarna is het de bedoeling dat je de kinderen een knuffel geeft, spijtig genoeg waren ze mij te snel af. Nadien hadden ze hun pleziertje en mochten ze mij afspoelen. Ik stonk wel nog een uur in de wind en toen heb ik hun wel een knuffel kunnen geven. Als wraak kapten ze een emmer met water en zand over mijn kop. 

Voor ik mij andere kleren ging aandoen liet ik mij eerst opdrogen, wat niet helemaal lukte. Toen ik naar het gebouw stapte kreeg ik namelijk nog een emmer water over mijn hoofd. Kletsnat ging ik dus naar de keuken. Hier stak ik mijn hoofd onder de kraan, droogde mezelf af en deed wat nieuwe kleren aan. Om het af te werken spoot ik mezelf onder met deo, toch bleef er nog steeds een geurtje hangen. 

Toen ik terug buiten kwam leek het alsof de hel losgebroken was. Overal vlogen bekers met water, ik besloot om er mij buiten te houden. Ik zette mij op een bankje en één van de jongeren kwam naarst mij zitten. Ondertussen werd de bbq aangestoken en we keken samen een beetje naar het gebeuren. We begonnen een beetje te babbelen. In het begin over wat algemene dingen, zoals wat ik zou meenemen naar België en wat ze daar niet hebben. Daarna gingen we wat dieper in op bepaalde dingen en het was echt een heel goed gesprek. Hij vertelde mij dat hij niet graag woonde waar hij nu woont en dat hij graag bij zijn oma wil gaan wonen. 

Het doet pijn als ik hier aan terugdenk. Nu ben ik op het punt gekomen dat ik deze relatie heb opgebouwd met de jongeren en nu moet ik weg. Dat is wel moeilijk. Vele jongeren kwamen op hun eigen manier afscheid nemen. Sommigen met een knuffel en anderen door te zeggen dat ze mij niet gaan missen. My little creeps! 

Om de avond af te sluiten zaten we met alle overgebleven jongeren op een bankje en aten we Cicken Kebabs. Als kers op de taart leerde ik hen nog enkele Nederlandse scheldwoorden. Hun favoriet: visfoef (fishfanny). 

Nadien ging ik naar huis en nam ik mij een goeie douche. Hier ontdekte ik mijn kleurtje! Onlangs zei ik nog dat ik de enige was die van buitenlandse stage ging komen zonder a tan. Nu dus niet meer! Woehoe, nu gewoon hopen dat het blijft tot ik terug naar huis ga!

‘ s avonds had ik nog een skypegesprek met de mama en Tante Chantal, even lachen en bijpraten. Nadien werkte ik nog even aan mijn blog en was het tijd voor mijn bed! 

Trouwens: ik was de kotgenoot die vertrokken was zijn kamer gaan inspecteren. Ik was namelijk heel benieuwd naar hoe die eruit zag. Die heeft een dubbel bed! Oh ik ben mega jaloers. Moest ik durven ik zou mij erin gaan leggen, it looks so comfy! 

Tot zover mijn update!

See you next time!

Xx

The man who can't be moved Pt. 2

Hey kipjes, 

Zoals beloofd: deel twee van dit blogbericht. 

In dit berichtje zal ik jullie vertellen over de periode tussen zondag 20 mei en donderdag 24 mei. Voor vrijdag check Pt.1

Ik heb het mezelf weer moeilijk gemaakt! Zolang jullie het begrijpen is het goed zeker? Embrace The Crazyness! 

Laten we beginnen met zondag. Op zondag maakte ik in de voormiddag nog wat voorbereidingen voor mijn project, het was namelijk mijn laatste sessie. Ik ging knutselen met de kinderen en hiervoor had ik wel wat materiaal nodig. Ik had een hele grote zak gevuld met allemaal gerief en toen begon ik mij af te vragen hoe ik het allemaal naar stage zou krijgen. Gelukkig kreeg ik een berichtje van één van mijn collega’s, zij stelde voor om me te komen oppikken. Als dat geen timing is! Toen we in The Venture aankwamen stonden er al enkele kinderen buiten. Ze zagen mij komen met mijn grote tas en begonnen meteen al vragen te stellen. Ze kunnen toch zo nieuwsgierig zijn. Ik ging mijn tas wegzetten en iets daarna was The Venture open. Het viel mij op hoe stil één van de jongeren was. Normaal lijkt zij je altijd te komen aanhalen en een beetje onnozel te doen. Nu was zij echt ongelofelijk stil. Ze had haar kap op en zat stil in een hoekje. Ik ging wat met haar babbelen en bleek dat ze tandpijn had. Ze had pas een afspraak op 11 juni, dus ze moest nog even wachten. Later op de dag leek haar pijnstiller uitgewerkt te zijn, waardoor haar pijn echt ondragelijk werd. Toch wou ze niet naar huis gaan, uiteindelijk  - na veel proberen – hebben we haar kunnen laten inzien dat dit voor haar bestwil was. Het was niet dat we van haar vanaf wouden, dit wouden we haar laten inzien. Wij mogen namelijk geen medicijnen geven de oplossing lag dus thuis. 

Nadien was er ook wat drama op The Americans. Nog geen tien minuten waren we open of het was al ambras. Twee meisjes wouden blijkbaar niet delen, tot grote frustratie van de ander. Zij kwam mij halen en vroeg of ik niet met haar kon babbelen. Toen zij mij zag komen begon ze de ander te verwijten, het meisje hielt het niet meer begon te roepen en liep al wenend weg. Dit allemaal tot groot jolijt van het de twee meisjes die niet wouden delen. Ik besloot hen hier over aan te spreken, dit was echt niet acceptabel. Ik weet niet of het doorgedrongen is, ze leken namelijk totaal niet geïnteresseerd in wat ik te zeggen had. Nadien ging ik tot bij het andere meisje. Zij zat te wenen in een toren van het kasteel. Ik liet haar eerst even kalmeren en liet haar toen haar verhaal doen. Haar vrienden kwamen een kijkje nemen en vroegen of ze niet mee op de glijbaan wou gaan. Ik stelde voor dat ze dit eerst deed en ondertussen een beetje kalmeerde. Na verloop van tijd zouden ze The Americans beu worden en hadden zij alle tijd die ze wouden om erop te gaan. Ze ging hiermee akkoord en vertrok met haar vriendinnen. 

Op mijn weg naar beneden liep ik langs The Americans. Daar kreeg ik de vraag hoe het met het hysterische meisje was. Ik besloot hen hier terug over aan te spreken, dat het namelijk helemaal niet grappig was. Door hun gedrag was zij zo overstuur geraakt en dat was niet oké. Het antwoord dat ik kreeg: krijg ik een Wriggie? In mijn hoofd was ik op dat moment al aan het koken, dit was voor mij echt zo onrespectloos. Aan de oppervlakte leek ik nog rustig te kunnen blijven, dus ik antwoordde haar vriendelijk nee en legde uit waarom niet. Dit leek ze helemaal niet te accepteren en begon met allemaal verwijten te gooien, waaronder: I’ll kill myself if you don’t. Ik was echt boos met die opmerking en sprak haar hier over aan. Dit was niet zomaar iets om over te lachen, ze deed het alleen nog maar harder. Toen besefte ik dat ze deze aandacht wou en ik vertelde haar dat ik er niet meer op inging en stapte weg. Dit leek te helpen, want een half uur daarna kwam ze haar excuses aanbieden. 

Na al deze drama ging ik naar mijn collega en liet ik het er allemaal even uit. Nog geen uur waren we open en dit was al gepasseerd. Poeh!
Zoals ik al zei kwam ze na een half uur haar excuses aanbieden, waarna ze terug op een Wriggie vroeg. Ik zei dat als ze haar tot 5uur kon gedragen dat ik er haar één zou geven, anders niet. Ze leek de boodschap te begrijpen en nam me mee op het schip. Daar zaten we samen met nog enkele andere meisjes en werd er wat gebabbeld. Plots zag ik één van de oudere jongens roken op het voetbalveld. Ik riep naar hem dat hij niet mocht roken op de playground en hij antwoordde dat de sigaret niet aangestoken was, waarna hij ze wel wegstak. 

Nadien speelde ik nog spel op de boot met één van de kleinere jongens. Hij gooide de bal omhoog en ik moest hem proberen te vangen. Hij stond op de grond en ik op het hoogste verdiep van de boot, niet simpel dus. Hierna speelden we een groot spel Hide and Seek, ik denk dat de helft van de playground meedeed. Het was echt super leuk! Ik moest echt tellen hoeveel kinderen ik moest gaan zoeken, want op den duur wist ik het gewoon niet meer. 

Wat mij opviel die dag was dat veel jongeren mijn naam beginnen te kennen. Jongeren waar ik zelfs nog nooit tegen gebabbeld heb. Zo kwam er een jongen naar mij naar toe gelopen: Elke, Elke, mijn nichtje zit vast in een boom en ze kan er niet meer uit. Mijn eerste reactie was: ken ik u? En mijn tweede: Sh*t hoe moet ik dat kind uit die boom krijgen.

Uiteindelijk bleek ze in een boomhut vast te zitten en durfde ze niet meer van de trapjes gaan. Ik was haar aan het ondersteunen terwijl ze naar beneden kwam toen plots haar papa eraan kwam lopen. Hij had het gevoel dat er iets mis was, dus kwam hij naar The Venture gelopen. Hij bedankte mij en nam haar mee naar huis. 

Op zondag werd er nog een spel gespeeld met een bal, de naam ken ik niet meer. Iemand gooit een bal achter zich en dat moeten de andere die op een bepaalde plaats verstoppen. De persoon die gooide moet dan raden waar de bal verstopt zit door om de beurt iemand naar voren te laten komen en hem opdrachten te laten uitvoeren. Ik snapte het zelf niet helemaal, maar het bleek wel leuk te zijn. Het meisje dat beloofd had om tot vijf uur braaf te zijn kreeg dat op dat moment een soort van woedaanval. Ze leek mij te willen opeisen, terwijl ik met een hele groep een spel aan het spelen was. Ik wou hier met haar over praten, maar ze leek niet te willen luisteren en liep weg. Voor de rest van de dag heb ik haar niet meer gezien.

Om een uur of drie werd het ineens heel rustig op de playground. De kinderen die er waren leken zich wat te vervelen, dus stelde ik voor om mijn laatste activiteit dan te geven. Ik had namelijk piepschuimen ballen mee, wat de kinderen als heel leuk speelgoed zagen. Het was de bedoeling dat ze hier prentjes op gingen plakken, op deze manier hadden ze een heel mooi versierde bal die ze mee naar huis konden nemen. De sessie ging niet helemaal zoals gepland, maar uiteindelijk kwamen er wel enkele leuke resultaten uit voort. Zo had ik een soort van individuele sessie met twee kleinere meisjes. Dit gaf mij een kans om wat met hun te babbelen en hen wat beter te leren kennen. Hier heb ik veel aan gehad. Je leert de kinderen echt op een andere manier zien. 

Zo was er bijvoorbeeld een meisje die een bal wou maken voor haar mama. Ik had uit de teamvergaderingen al vernomen dat haar mama nog maar net kanker heeft overwonnen. Door samen aan die bal te knutselen kwam ze hier wat los over, want ik echt prachtig vond. In dat rustige kader konden we hierover babbelen. Een heel groot succes dus.

Later op de dag speelden we Squares, een spel dat ik trouwen nog steeds niet goed snap. Dit spel eindigde in drama en het gooien van zand. Blijkbaar had iemand iets miszegt en was het wat uit de hand gelopen. We staakten daarom het spel en lieten het een beetje bekoelen. Later speelden we een spel Family tagg. Hierbij als je iemand tikt wordt die ook tikker, tot er uiteindelijk maar 1 iemand meer overblijft. In het begin waren we voor dit spel maar met 4, waaronder twee jongens die soms nogal uitdagend kunnen zijn. Nu waren ze echt fantastisch, toegegeven op een gegeven moment waren ze met mij aan het lachen omdat ik iets niet goed uitsprak, maar dat lachte ik dan weg. Tijdens mijn stage heb ik mij daar leren overzetten, ze lijken ook steeds verbaasd te reageren als je het weglacht. Die reactie verwachten ze vaak niet. 

Op het einde van de dag leek het even mis te lopen. Eerder op de dag werden er stenen naar de begeleiders gegooid. Ik had iemand vanachter de muur zien komen, terwijl hij zijn duim naar mij opstak. Ik gaf deze informatie door, maar op het eerste opzicht werd er niets mee gedaan. Later had die groep blijkbaar nog iets anders gedaan en het stenen gooien werd er ook bijgehaald. Een andere begeleider had de schuld van deze gooipartij bij iemand anders gelegd en toen ik passeerde sprak deze mij hier over aan. Ineens was ik omsingeld en ik voelde mij wel wat ongemakkelijk. Hij kwam naar mij naar toe en zei dat hij geen stenen had gegooid. Ik antwoordde hem dat ik dit wist en dat ik hem niet gezien had,maar zijn vriend. Hierop kwam zijn vriend naar mij naar toe en leek te willen roepen. Hij zei dat als hij naar mij zou gegooid hebben het mij zeker geraakt zou hebben. Ik legde hem uit wat ik gezien had en probeerde het in perspectief te zetten. Dit leken ze wel te kunnen appreciëren en op die manier hebben we het voorval kunnen rechtzetten. Later heb ik nog bij hun gezeten en wat met hun gebabbeld, no hard feelings dus. 

Toen was het tijd om The Venture te sluiten, maar dit betekende niet dat we naar huis gingen! Nee, op zondag gingen we namelijk samen gaan eten. Samen met mijn twee andere collega’s maakten we ons klaar in de toiletten. Girls time! Voor we naar het Restaurant vertrokken kreeg ik nog een kaartje: dank u voor het harde werk. Dat was echt kei schattig! + Ik had het echt niet verwacht. Het was getekend door alle collega’s wat ik echt super leuk vond! Nadien was het tijd om naar het restaurant te gaan. Hier dronken we eerst een aperitiefje, waarna we aan tafel gingen.  Ik denk dat we uiteindelijk met tien waren, wat wel een hele goeie opkomst was. Ik had niet gedacht dat er zoveel gingen komen. Ik heb namelijk al verhalen gehoord over personen die afhaakten of de afspraak vergaten, maar deze keer blijkbaar niet. 

Het was echt super gezellig aan tafel en na een paar pintjes kreeg ik toch wel een heel ander beeld van mijn collega’s. De verhalen die ze soms vertellen, ik ga ze hier niet herhalen want ze zijn gewoon te vuil. Ik heb mij wel een paar keer moeten rollen van het lachen. De dingen waar sommige mensen mee bezig zijn… Na het eten dronken we nog iets, maar we zijn niet meer naar de stad geweest. Teveel mensen moesten nog rijden en ze zagen het precies niet zo goed zitten. Om 11u besloten we het dus af te ronden. Ik werd thuis afgezet, waar er een dessert op mij wachtte! Mijn kotgenoten hadden namelijk Apple crumble gemaakt, jummmnn! Een mooie afsluiter dus.

Die nacht heb ik wel heel slecht geslapen. Pas om vier uur lag ik in slaap en ondertussen werd ik altijd terug wakker. Uiteindelijk ben ik dan toch in slaap gevallen en pas om 11u wakker geworden. Toen schoot ik in paniek, want ik moest mijn eindwerk nog uploaden. Ik dacht dat dit voor de middag was en met het uur tijdverschil was het tijd voor een kleine paniekaanval. Gelukkig was het pas tegen twaalf uur ’s avonds, oef! 

Maandag was vooral een: alles-moet-proper-zijn-dag. Ik Heb mijn was gedaan, de keuken  en de badkamer gekuist. Voor de rest heb ik nog wat gewerkt voor school en wat naar Jersey Shore gekeken. Op gebied van school was het dus niet echt een productieve dag. ’s Avonds ben ik Fish and Chips gaan halen. Ik had namelijk echt geen zin om te koken.. Even lekker lui dus.

Die avond sliep ik terug super slecht, ik weet echt niet wat er mis is met mij! Aangezien ik naar stage moest om 9u stond ik echt als een zombie op. Dinsdag is dus ook niet heel erg productief verlopen. Door mijn slaaptekort had ik echt een groot gebrek aan concentratie. Ik heb nog wat proberen te sleutelen aan mijn project en daar is het eigenlijk bij gebleven. Als ik van stage terugkwam ben ik in Tesco binnengestapt. Hier kocht ik nog enkele ingrediënten voor de cake die ik ging maken. Op woensdag was het namelijk mijn laatste staffmeeting en ik had besloten om cake te maken. Terug op mijn kot probeerde ik eerst nog wat te werken, maar gaf het op en ben taart beginnen maken. In de keuken kwam ik mijn kotgenoten tegen en samen begonnen het Mcdonald liedje te zingen. Spontaan besloten we dan maar naar McDonalds te gaan. Dit staat dus voor twee dagen achter elkaar slecht eten. Mijn kotgenoot merkte dit dan ook op: Didn’t you have take-out yesterday? Mijn antwoord: Don’t Judge me! Ik dacht echt: laat mij gerust ze.

Op weg naar McDo kwamen we een dronken man tegen. Hij was aan het dansen en ik besloot om met hem mee te doen. Hij vroeg hoe het met ons ging en ik zei: fine. 

-      - Why are you just fine? Why aren’t you great?

·        * To be honest, do you ever feel great?

-          -I don’t know. Are you going to the pub?

·         *No, I’m not. We’re going to grab something to eat

-          -But it’s Tuesday, I thought that everybody get’s drunk on Tuesday?

·         *Nope, not us.

-          -Well I’m going anyway. See you and hope hope you feel great! 

Toen waggelde hij weg. Zijn wijze woorden zal ik wel niet vergeten: iedereen zat op dinsdag! 

Terug van het eten werkte ik mijn taart nog wat af en bestelde ik treintickets voor volgende week donderdag. Mijn mama komt namelijk naar hier en ik ga haar gaan oppikken in Manchester. Nadien heb ik mijn kamer nog wat proberen op te ruimen en alle nodige documenten afgedrukt die ik nodig had om mijn stagementor te laten ondertekenen. Dan was het tijd voor mijn bedje! 

Woensdag was de eerste dag dat het super warm was. Ik kwam echt al zwetend toe in The Venture. Dit maakte wel dat ik mijn nieuw topje van Primark kon showen. Dat vond ik natuurlijk ook geweldig. Toen ik op stage aankwam was mijn stagementor aan het rondrennen. Geen idee wat ze aan het doen was. Plots kwam ze het kantoor binnen en vroeg ze of ik geen zin had om mee te gaan lunchen. Samen met nog een collega trokken we naar Acton. Hier bestelde ik een Chicken salad and a lemon and lime. Ik had mijn collega dit al eens zien drinken en dat zag er wel aantrekkelijk uit. Vandaar dat ik het ook eens wou proberen en het was echt super lekker! 

Na een uurtje in de zon te hebben gezeten met onze lunch keerden we terug naar The Venture. Het was tijd voor de teamvergadering. Hier zette ik mijn cake op tafel en ik kon wel zien dat ze onder de indruk waren, vooral van mijn Maltezer taart. Hier had ik ook een beetje alcohol gedaan, wat ze wel leken te appreciëren. Op geen mum van tijd was mijn taart op! Een succes dus. In de rest van de teamvergadering werd er vooral veel gediscussieerd. Zo had iemand de dvd speler van de Chill out room helemaal kapotgeslagen teruggevonden in The Nature Area. Er werd besloten om The Venture te sluiten tot men wist wie het gedaan had. Dit was namelijk echt een teken van respectloosheid. Om vier uur gingen de poorten dus vast en werd er met de kinderen buiten aan het hek gezeten. Hier werd er met hun gebabbeld over het respect naar het materiaal van The Venture toe. Zoals verwacht kwamen er veel boze reacties, maar langs de andere kant was er ook ruimte voor begrip.

Verder had men een lijst gemaakt met alle jongeren die op dinsdag in die kamer geweest waren. Deze zouden gecontacteerd worden, om uit te zoeken wie het gedaan had. Na een half uur kwam één van de oudere jongens toe, hij wist blijkbaar wie het gedaan had en vond het niet erg om dit te vertellen. Hij ging mee naar binnen en deed hier zijn verhaal. De begeleiders vertelden hem dat ze zouden moeten meedelen wie hen deze informatie had gegeven. Hij antwoordde meteen dat hij dit niet erg vond, dat hij aan de persoon zelf zou gaan vertellen dat hij hem verraden had. De poorten van The Venture werden terug geopend. 

Omdat het zo warm was werd er een waterslide aangelegd. Op de heuvel werd een grote plastic gelegd en hier werd dan water en zeep op gedaan. Zo konden de kinderen eraf glijden. Het zag er echt super leuk uit, alleen zag ik het niet meteen zitten om er in een jeanskuitbroek eraf te glijden. Ik ging namelijk om vijf uur mee met Girlgroup naar Acton Park en aangezien Jeans niet zo makkelijk droogt. Dat voornemen is niet uitgekomen! Op de één of andere manier heb ik een watergevecht uitgelokt met één van de andere staffleden. Op het einde was ik echt kletsnat en hij was nog helemaal droog. Ik vertelde hem dat ik het hier niet bij ging laten, ik zou mijn wraak hebben! Hij lachte mij recht in mijn gezicht uit, aangezien ik bij dit watergevecht ook super hard verloren had! Op een gegeven moment wou ik naar hem een beker water gooien en het kwam terug recht in mijn gezicht! Hoe ik het doe ik weet het niet. Toen dacht ik: nu ka ik evengoed wel van de waterslide gaan. Uiteindelijk heb ik nog geworsteld met één van de kleinere meisjes onderaan in het water. Die was echt mega sterk! Ik verschoot nogal. 

Nadien was het tijd om naar het park te gaan, ik helemaal nat. Gelukkig droogde ik onderweg al een beetje en kon ik in het park even rustig in de zon liggen. Mijn rust duurde niet lang want de kinderen wouden spelletjes spelen en ik moest mee! We hebben voetbal gespeeld, met het gevaar dat de bal in het meer ging vallen. Daarnaast hebben ze mij ook meegetrokken in zo’n klein parkje met allemaal dingen om op te klimmen. Daar heb ik mij wel moeten boos maken. Het was namelijk het parkje voor de hele kleine kindjes en hier begonnen ze elkaar te verwijten, met al die kleine kindjes rond hun. Al die ouders waren al naar mij aan het kijken. Gelukkig hielden ze er wel mee op als ik hen hier op wees. Voor we terug naar The Venture gingen moest al het vuilnis nog opgeruimd worden. Ik besloot om een race met hun te houden naar de vuilnisbakken en terug, want anders leken ze dit niet te willen doen. Ik kwam tweede in de race, maar had wel een beetje bedrogen. Onderweg naar The Venture had één van de kinderen de straat overgestoken en wou niet terug naar de kant komen waar iedereen liep. Één van de kleinere meisjes volgde haar voorbeeld en weigerde terug te komen. Toen we haar op de gevaren wezen begon ze te lopen en waren we haar kwijt. Gelukkig hadden we de nummers van alle ouders mee, uiteindelijk bleek ze al thuis te zijn. Een fijn moment was dat toch niet hoor.

Uiteindelijk kwamen we aan op The Venture, waar ik degene zag waarvan ik had verloren in het watergevecht: “En ben je al droog?”. Dit was het eerste wat hij zei met de meest voldane glimlach op zijn gezicht. Mijn wraak zou zoet zijn! ’s Avonds liep ik met één van de oudere meisjes mee naar huis. Zij wou namelijk niet alleen naar de bushalte stappen, dus ging ik met haar mee. Ze was echt super vriendelijk, iets wat ik niet verwacht had. In het verleden als ik haar zag kreeg ik altijd valse opmerkingen of zei ze hoe stom ik wel was. Nu bleef ze de hele weg vragen stellen en zelf babbelen. Zo vertelde liet ze mij het café zien waar haar mama werkt en vertelde ze tal van andere verhalen. Echt een heel moment vond ik. Aan de bushalte zei ik dag en ik ging verder naar huis. Hier deed ik andere kleren aan, want die van mij waren nog steeds nat, maakte ik eten en dronk een Bulmers. Het einde van een geslaagde dag. 

Op donderdag had ik mijn eindevaluatie, ik had echt super veel stress. Dit maakte dat ik om zes uur al wakker was en echt niet meer in slaap geraakte. Ik heb dan maar mijn MAB afgewerkt en gewacht tot ik naar stage kon gaan. In het begin waren er een paar problemen. Zo had ik ’s morgens beseft dat er een uurverschil was en dat ik dit niet had meegedeeld aan mijn stagementor. Ik had haar dan een sms gestuurd, maar deze bleek dat uiteindelijk niet te zijn toegekomen. Dan bleek dat ik geen internet kreeg op mijn computer, wat mij alleen nog maar zenuwachtiger maakte! 

Uiteindelijk kwam het toch goed en kon mijn eindevaluatie doorgaan en het was goed! Tijdens het gesprek was ik wel nog altijd zenuwachtig. Ik heb het namelijk niet graag dat mensen over mij babbelen, mijn maag keert daar van om. Zelfs als het positief is. Raar maar waar: vaak voel ik mij nog ambetanter omdat het positief is. Blijkbaar ben ik niet goed in het aannemen van complimenten. Vandaar dat ik nu een verslag moet maken over deze evaluatie en mijn positieve punten moet opnoemen. –Vind ik niet leuk –

Na mijn evaluatie was het tijd om naar buiten te gaan, The Venture was namelijk al geopend! Toen ik buiten kwam zag ik een wit busjes staan, een soort van hamburger kot. Één van de jongeren kwam naar mij naartoe en vroeg of ik een hamburger wou. Blijkbaar verkoopt deze meneer hamburgers en diegene die hij over heeft geeft hij aan de jongeren. Zij had er drie genomen en ik kreeg er eentje van. Dit vond ik echt super lief! + het waren echt nog lekkere hamburgers. 

Nadien ging ik naar The Americans. Hier wou één van de kleinere meisjes mij enkele truckjes laten zien. De truck lukte niet altijd, daarom begonnen we naar oorzaken te zoeken. Misschien omdat ze haar ring aanhad of omdat ze haar T-shirt had geknoopt. Dit was echt grappig, op het einde was ze er van overtuigd dat haar ring haar hielp. Daarna besloten we samen wat in de schaduw te gaan zitten, het was namelijk veel te warm om in de zon te blijven staan. Hier zaten enkele van mijn mannelijke collega’s. Ze vroegen waarom ik hen geen bier had meegebracht en of ik niet naar Stella kon bellen om te vragen of ze het alcoholpercentage konden optrekken. Blijkbaar hebben ze in The UK een lager percentage. Op hetzelfde moment werd er een klein zwembadje aangelegd, toen bedacht ik mij dat ik nog wraak moest nemen. Ik had echt super veel geluk, hij zat aan een raamopening. Dus ik sloop naar binnen en haalde een beker met water. Heel rustig liep ik naar The Firepit en een andere collega zag mij komen. Ik deed teken dat hij niets mocht zeggen. Voor ik gooide checkte ik nog even of ik wel de juiste persoon had en smeet het water recht in zijn gezicht. Eerst leek hij super boos, maar toen hoorde hij mij lachen en liep meteen achter een beker om mij terug te hebben. Ik kwam echt niet meer bij van het lachen! Natuurlijk vroeg de rest zich af waarom ik het gedaan had en dan moest ik vertellen wat er gisteren gebeurd was. Ik zag hem komen met zijn beker water en probeerde weg te lopen, maar hij was veel sneller als ik! *Plesj*

Enkele jongeren begonnen ook mee te doen en er brak terug een heus watergevecht uit. Na een half uurtje had ik nood aan een pauze en zette ik mij even neer. Ik vertelde één van de jongeren dat als hij mijn collega zag hij dit op hem moest gooien, hij ging hiermee akkoord. Dit was tot hij hem zag komen, naar hem toe leek te gaan, maar zich omdraaide en het recht in mijn gezicht gooide. Ik was echt mega hard verschoten! Natuurlijk was iedereen met mij aan het lachen. Het hoogtepunt van onze strijd kwam er toen ik hem zag afkomen met een grote emmer water. Hij leek het naar mij te willen gooien, maar zei toen dat hij het niet ging doen. Ik draaide mij om en plots hoorde ik: Oh to hell with it! Echt heel die emmer over mij, terug was ik echt klets nat! Dan heb ik besloten om een wapenstilstand te houden, ik kon echt niet winnen van hem. 

Voor de rest van de avond heb ik een beetje in de zon gezeten en proberen te drogen. Ondertussen babbelde ik wat met de mama van een van de jongeren. Echt een hele lieve vrouw! Ik bleef buiten tot de playground sloot en dan ging ik naar de Youth Club. Veel volk was hier niet, maar toch besloten we een spelletje win or lose te spelen en naar een film te kijken. Om 9 uur was het dan tijd om naar huis te gaan. Mijn stagementor zou mij en een andere collega thuis afzetten. Zij was in de auto steeds een uitleg aan het doen, terwijl ze een flesje water in haar handen had. 2x heb ik het water in mijn gezicht gekregen. We lagen echt plat van het lachen. Het werd alleen nog maar erger toen ik een Dwerg in een voetbal outfit mijn straat zag aflopen. Mijn stagementor en ik bekeken elkaar en begonnen gewoon hysterisch te lachen. Een hele mooie afsluiter! Dit was namelijk de laatste dag dat ik haar zou zien, aangezien zij op vrijdag naar Hong Kong vertrok.

Terug op mijn kot heb ik gewoon boterhammen gegeten, ik had namelijk echt geen zin om te koken. Nadien ging ik nog even op skype met de mama en de papa en ging ik helemaal uitgeput naar bed. 

Yeey! Mijn update is gelukt!

Voor mijn avonturen op vrijdag check mijn vorige blog!

Elke Logica!

Xxx 

Nog enkele linkjes! 

I love Will Smith

Crazy talent! 

Skrillex, reviewed by Cute Kids!  

The man who can't be moved

The man who can’t be moved pt. 1

Hoi kipjes!

Sorry dat het zolang geduurd heeft voor een nieuwe update! Het is hier echt al super mooi weer geweest en blijkbaar heb ik dan niet veel zin om achter een computer te zitten! Mijn oprechte excuses daarvoor dus!

Maar, no worries: I’m still alive! 

Het is nu 12.30 in Wales, ik heb nog even een energiekick, maar weet niet hoe lang hij gaat duren. Dus ik heb besloten om nog even aan mijn blog te schrijven tot ik mijn ogen niet meer kan openhouden en dan schrijf ik morgen (hopelijk) er verder aan.

Morgen (zaterdag 26 mei) is namelijk mijn laatste stagedag! Het gaat wel met een dubbel gevoel zijn, ik ga het echt nog missen. Ik heb al vernomen dat ze een shit-mix gaan klaarmaken voor mij, ze waren al aan het praten over eieren en andere vuile dingen. Ik ben benieuwd hoe ik er morgen ga uitzien! 

Vandaag had ik echt een fantastische dag! Deze morgen werd ik al zwetend wakker, zo warm was het hier. Poeh! Ik ben dan in de douche gestapt, aangezien ik mij plakkerig voelde en ik zag mijn mannelijke kotgenoot de trap op en af lopen, met allemaal gerief in zijn handen. Ik stelde mij er geen vragen bij en ging mij douchen. Toen ik terug fris gewassen was ben ik naar de winkel geweest. Ik had nog wat dingen nodig om te eten en nog wat namnams. Op dat moment besloot ik om cocktails te maken, ik had nog wat rum over van mijn –mislukte- Moijito taart en het was cocktailweer! 

Terug op mijn kot zag ik mijn kotgenoot een grote koffer in zijn auto duwen, blijkbaar vertrok hij naar huis vandaag. Voor hij vertrok is hij nog dag komen zeggen, wat ik wel lief vond. Hij wenste mij het beste toe voor in mijn verdere leven. How sweet! Op dit moment zijn we dus nog maar met  4 in het huis, vier meisjes. 

Vandaag had ik ook besloten om naar Erddig te gaan, een heel groot huis op ongeveer een half uurtje stappen. Dit kan je dan bezoeken en het verschil bekijken tussen waar de eigenaars leefden en waar de bedienden. Het zag er heel interessant uit, dus ik wou het echt wel gaan bezoeken. Mijn andere twee kotgenoten vroegen wat ik ging doen vandaag en uiteindelijk besloten ze dan om mee te gaan.

Blijkbaar moet je een stukje door een bos gaan en daar zag ik een super cute riviertje. Ik heb hun daar dan naartoe getrokken en daar hebben we dan pootje gebaad. Het was echt super mooi weer, dus daar hebben we dan even in het gras gelegen en een beetje gebruind. I loved it! Zalig gewoon…

Uiteindelijk zijn we tot aan het huis geraakt een half uur voor sluitingstijd. Het was 10 pond om binnen te gaan, dus niet echt de moeite waard. We zijn dan maar naar de tea garden gegaan. Hier besloten we om op zondag een heuse bbq te houden. Ik kijk er al naar uit. Nom Nom Nom. 

Nadien kozen we een andere weg, wat misschien niet het beste plan was. We hebben er ongeveer twee er over gedaan om terug te geraken. Op een gegeven moment beseften we dat gewoon in een cirkel gegaan waren. Terug op ons kot gingen we ieder onze eigen weg, tot het tijd was voor cocktails. Het werd een beetje een girlsnight. Twee van mijn kotgenoten hadden nog nooit een Moijto gedronken en zij leken niet goed te weten wat ervan te denken. Één van hen had niet teveel geslapen dus de alcohol begon wel wat te werken op haar. Naargelang de avond begonnen de gesprekken ook wat los te lopen. Zo leerde ik hoe je ad fundum moet zeggen in het Frans: Cul Sec (Droge kont), hoe cool is dat niet! Verder babbelden we ook nog een beetje over Harry Potter. Zo vroegen zij zich af hoe je Hogwards in het Nederlands zegt. Echt een half uur heeft het geduurd voor ik het wist, ineens begon ik te schreeuwen: Zweinstijn! Verschoten dat ze deden.

Als afsluiter hadden we het nog wat over persoonlijke onderwerpen. Blijkbaar vinden zij dat Europeanen nogal los zijn in hun babbelen als het over seks gaat. De Engelsen zijn meer gereserveerd naar hun eigen mening. Wij lijken geen schaamte te hebben als het gaat over seks. Ik wees hun erop dat zij wel één van de hoogste cijfers hebben inzake tienerzwangerschap. Ik zei: dat krijg je dan, als je er niet over praat. Ik heb het zelf al op gezien op The Venture, jongeren die denken dat ze niet zwanger kunnen worden als ze het doen al staande. Ik bedoel: komaan! Deze opmerking leken ze niet echt te kunnen appreciëren. Dat onderwerp hebben dan maar laten vallen. 

Gelukkig had ik wel mijn Franse Kotgenoot die er hetzelfde over dacht. Op die manier voelde ik mij niet de freak aan de tafel. Zij zei ook dat seksuele opvoeding belangrijk was, maar aangepast moet worden aan de leeftijd van de kinderen. Europe 1 -0 United Kingdom. 

Morgen gaan zij allemaal samen naar de winkel, ingrediënten gaan kopen voor onze bbq. Ondertussen ga ik proberen te overleven op stage. Ik laat jullie zeker weten hoe het gegaan is. 

Met deze woorden ga ik dit berichtje afsluiten. Waarschijnlijk zal het voor zondag zijn dat ik dit blogbericht verder afwerk. CBA, om morgen vroeger op te staan om dit af te werken en ik verwacht dat ik ’s avonds te moe zal zijn. Dus mijn taak voor ten laatste zondag: dit bericht af werken! 

I’ll see you later!

Elke

Where have you been?

Hello everybody! (Horen jullie ook de Jimmy B stem? )

Anders een kleine herinnering : 

http://www.youtube.com/watch?v=Xz9TPfeAzZ4&feature=related

Allemaal meezingen! 

Om eerlijk te zijn: vandaag had ik de meest nutteloze dag ooit! Ik heb helemaal niets bereikt. Zo’n dagen moeten er ook zijn zeker? Zolang ik al mijn deadlines maar haal vind ik het oké! 

Ik ben deze morgen wakker geworden en heb wat aan Social Networking gedaan. Dit is gewoon een geleerde manier om te zeggen dat ik op Facebook heb gezeten. Gevolgd door de site: Fuck My Life. Zeer verslavend en zeker aan te raden. Als het leven je even tegenzit, lees dan gewoon even de miserie van anderen. Works like a charm! 

Omdat ik vond dat ik dan toch iets moest doen ben ik mij gaan wassen en naar de winkel geweest. Ik had nood aan brood, woehoe! Dat rijmt! Aangezien het vandaag zaterdag is wat het opvallend drukker in de stad. Veel rare mensen moet ik zeggen. Een vrouw op zeesandalen, je weet wel van die doorzichtige met bandjes dat ze de kinderen aandoen. Een man op sletsen, die precies een beetje teveel gedronken had en een meisje dat zoveel roze aanhad dat ze op een suikerspin leek. En zeggen dat Likert marginaal is…

In de speelgoedwinkel (vraag mij niet wat ik daar deed), kwam ik enkele jongeren tegen van op The Venture. Ze zagen mij komen en begonnen een babbeltje te slaan. Dat vond ik wel super fijn! Één van de meisjes vroeg of mijn All Stars echt waren. Ik weet niet wat het is met de jongeren hier en mijn schoenen. Hoeveel vragen ik al gekregen heb over mijn All Stars of over mijn Vans. Zijn dat echte? Waarom doe jij die hier aan? Waar heb je die gekocht? Hoeveel waren ze? 

Blijkbaar zijn mijn schoenen hier populair! 

Nadien voelde ik mij moedig en besloot ik om mijn kokosnoot open te breken. Bang! Toen ze open was had ik er al helemaal geen zin meer in en at ik de plaats Golden Syrup Pancakes met een bolletje ijs. Mijn hormonen slagen weer op hol! Als het nu al zo erg is tijdens “de tijd van de maand”, wat gaat het dan niet zijn als ik ooit zwanger ben? De ultieme relatietest volgens mij. Diegene die dat overleefd = True Love! Geen idee waarom ik dit vertel, maar nu weten jullie dat ook! 

Ik dacht dat de buitenlucht mij motivatie zou doen krijgen, maar niets was minder waar. Ik besloot dus naar Sherlock Holmes te kijken. Plots werd er op mijn deur geklopt…Of ik niet mee naar Pizza Hut wou gaan… Tuurlijk!

Met deze uitnodiging trok ik met mijn twee kotgenoten naar Pizza Hut. Hier viel het mij vooral hoe weinig mijn kotgenoten durven. Zo wouden ze graag hun drankje laten bijvullen, dus moest ik dat vragen. Toen bleek dat de serveerster onze drankjes was vergeten en wouden ze gewoon vertrekken zonder hiernaar te vragen. Ik voelde mij echt een bitch omdat ik dit wel deed. We hadden er voor betaald, dus ik wou mijn drankje. Op dat moment bekeken ze mij alsof ik van een andere planeet kwam. Toen het tijd was om naar de rekening te vragen moest ik dit ook doen, omdat ik er nog het meest wakker uitzag. Tuurlijk… 

Om de avond af te sluiten besloot ik om wat naar Youtube filmpjes te kijken en ondertussen mijn blog up te daten.

Dat was het dus een beetje voor mijn zaterdag. Natuurlijk zijn er nog meer dagen in een week, dus laten we het daar even over hebben.

Op maandag ging ik Moijto taart maken, deze is in de vuilbak beland want ze was echt verschrikkelijk! Waarschijnlijk heb ik iets verkeerd gedaan. Het was dan ook 12 u ’s nachts wanneer ik deze gemaakt heb. Oh how I love the nightlife… 

Eerder op maandag heb ik nog wat werk kunnen verzetten voor school, waar ik super trots op was! Eindelijk een beetje productiviteit in mijn leven. Om mijn dag wat te breken ging ik naar de stad om een pakje op de post te doen. Ik had namelijk een pretpakket opgesteld voor mijn mama en papa. Ondertussen hebben ze het ook al gekregen, dus feest! Op mijn weg naar huis stopte ik even in de Primark. Hier vond ik enkele coole topjes, voor slechts 3 pond! Meedoen die handel! Hier scheurde ik wel het blaasje op mijn brandwonde, wat maakte dat het helemaal begon te ontsteken. Lees: etter! (Zeg het mij vooral wanneer ik teveel details weergeef, want dit maakt helemaal geen verschil uit :p – Trol - ) 

Ondertussen heb ik een leuk filmpje gevonden: Ik wou dat ik zo kon dansen gek!

http://www.youtube.com/watch?v=tQ7jEWDgX1k&feature=BFa&list=PL62AE6C4F042BAC82

+ Mijn Pc doet echt verschrikkelijk raar! Ik hoop dat hij mij niet in de steek laat… I need you! 

Op dinsdag ging ik naar stage, ik had wat extra uren gekregen om op stage aan mijn opdrachten te werken. Dus ging ik van 9 tot 5 naar The Venture. Dit heeft mij wel heel wat vooruit geholpen, vooral omdat er geen internet is, dus werd ik niet afgeleid door Facebook of andere sites. Ik vond het wel moeilijk om zo vroeg op te staan, maar het was het waard. Eindelijk heb ik wat zaken op orde gekregen. Ik was echt tevreden met mezelf. 

Op tijd en stond zette ik mij wel even recht en liep ik wat rond, aangezien mijn concentratiespan nu ook weer niet zo groot is. Dan wandelde ik even rond of ging mij een kopje thee maken. De dag is eigenlijk voorbij gevlogen, raar maar waar. Voor ik naar huis wandelde ging ik nog even dag zeggen tegen de jongeren. Thuisgekomen maakte ik wat eten klaar en vond ik dat ik wat rust verdiend had. Ik besloot naar The Only Way Is Essex te kijken, een soort van combinatie tussen The Hills en Jersey Shore. Ik vind wel dat je aan deze serie ziet dat het meer is opgezet, maar toch werd ik er ingetrokken. Ik herken er enkele elementen in die ik oppik uit het gedrag van de oudere jongeren. Ik denk dat ik het daarom zo interessant vond. 

Ik kan dus met een gerust hart stellen dat dinsdag een zeer productieve dag was! Op naar woensdag.

Op woensdag heb ik mij eerst uitgeslapen, ik vond wel dat ik dit verdiend had. Nadat ik mij had klaargemaakt vertrok ik naar stage. Hier zat ik eerst een uurtje samen met mijn Stagementor, om een beetje de stand van zaken te bespreken. Volgende week heb ik namelijk mijn eindevaluatie (Fingers Crossed) 

Nadien was het tijd voor de staffmeeting. Hier werd er voorgesteld om op zondag te gaan eten in een Indisch restaurant. De eerste reden was om mijn afscheid al te vieren, aangezien mijn stagementor volgende week op vakantie vertrekt en ze er graag wou bijzijn. Als tweede reden om de verjaardag van één van de vrijwilligers te vieren en als derde reden gewoon om eens lekker te gaan eten.

Er kwam veel positieve responds, dus ik vermoed dat we wel met een aantal zullen zijn. Iemand die niet mee kon stelde voor om volgende week woensdag een Tea Party te houden, met taart. Ik was al van plan om taart mee te nemen, dus dat komt goed uit! Smullen maar…

Na de vergadering was het tijd om op de playground te gaan. In het begin was het nogal stil, ik had het gevoel dat ik er maar wat bijstond. Na verloop van tijd kwam er gelukkig wat meer actie in de keet! Als eerste begonnen de jongeren een spel te spelen waarbij ze allemaal banden over elkaar begonnen te gooien, terwijl er iemand in het midden stond. Dit was echt een super grappig zicht. 

Ik zat op een bankje en bekeek het spektakel een beetje. Plots kwam er een meisje op mijn schoot zitten en ze wou een spelletje spelen. Ze probeerde het mij uit te leggen, maar ik snapte het in het begin helemaal niet. Eerst moest je de namen leren kennen van elkaars familieleden. Ik moest de naam leren van haar mama, papa, zussen, tante, nonkel, nichten en grootouders. Nadien moest je zeggen: ik ga naar een onbewoond eiland en ik neem met me mee: een legoblokje. Legoblokje begint met een L. Dan moest zij nadenken, wie in mijn familie begint met een L. Lien mijn zus begint met een L, als ze dit wist moest zij antwoordden: Ik ga naar een onbewoond eiland en ik neem met mij mee: een sok. De naam van haar zus is namelijk Sofie.

Dan moest ik nadenken om te kijken of dit juist was en dan een nieuwe opdracht geven. Toen ik het uiteindelijk doorhad was het wel super fijn. Het viel mij ook op hoe goed zij de namen van mijn familie kon onthouden. Sommige namen hebben we wel moeten aanpassen, Philemon was namelijk net iets te moeilijk. 

Nadien heb ik nog met enkele kinderen I spy with my little eye gespeeld, of ik zie ik zie wat jij niet ziet. Hierin viel het mij op hoe slecht sommige kinderen kunnen spellen. Bijvoorbeeld: ik zie iets wat begint met een M, Mammericans (The Americans) of met een C voor ship. Dus ik maar raden en er niet kunnen opkomen, wat zij natuurlijk grappig vonden!

Vervolgens had ik een kleine aanvaring met één van de meisjes. Ik was wat aan het speelvechten met enkele jongens, waarop zij naar mij naartoe kwam en mij gewoon begon te meppen en schoppen. Ik vroeg haar om er mee op te houden, maar dit leek niet te lukken. Ik nam haar even apart om hier met haar over te babbelen toen er plots enkele oudere jongens tussen kwamen. Ik vroeg hen om even te zwijgen, want ik had het gevoel dat ik aan het doordringen was. Toen zij de oudste van de twee: je probeert toch niet serieus te zijn hé? Want dat kan jij niet! Daar ging mijn moment, Het meisje had haar intussen omgedraaid en was weggegaan. Ik bekeek hem en hij wist hoe laat het was. Ik heb hem een duw gegeven. Begrijp mij niet verkeerd, ik heb geen kind gemept. Ik heb het hier over een jongen van 18, met wie ik zo’n relatie heb opgebouwd, elkaar een beetje uitdagen als het ware. Ging hij zijn vriendin vertellen dat ik hem had geslagen. Zij speelde met mij onder één hoedje, wat super grappig was om te zien. Veel gelachen dus.. 

Hierna volgde er een rustig momentje waarbij ik wat samen zat met één van de nieuwe meisjes. Tegenwoordig zijn er echt veel nieuwe kinderen op The Venture. Zij kwam wat beter kennis maken en een beetje over zichzelf vertellen. Ze vertelde mij over haar vlam, een jongen die ook vaak naar The Venture komt. Ze begon zijn naam op het krijtbord te schrijven en wat te vertellen over hem. Blijkbaar was hij er niet zo mee gediend. 

’S Avonds brak er namelijk een tennisbal gevecht uit en hij heeft er één recht in haar gezicht gegooid. Toen ik vroeg waarom, kreeg ik er ook één naar mijn hoofd. Heb ik trouwens al vermeld dat dit de jongen was die helemaal in het begin van mijn stage sneeuwballen naar mij heeft gegooid? Ik dacht echt: gast niet terug hé. Veel kon ik er niet op reageren aangezien The Venture net ging sluiten. Ondertussen heb ik hem niet meer gezien. Wat ik trouwens ook niet wist was dat hij eigenlijk deel is van een tweeling. Raar maar waar, maar zijn tweelingbroer is een compleet andere persoon. In het begin wist ik dit niet, maar nu heeft de één lang haar en de ander niet.. Dus is het moeilijker om er naast te kijken! 

Tot zover mijn woensdag op The Venture! 

Op donderdag was ik thuis, dus had ik nog wat extra tijd om te werken voor school. Het was nog een tamelijk productieve dag, dat denk ik tenminste.. Want veel weet ik er niet meer van. 

Wat ik wel nog weet was dat ik tijdens mijn pauze naar een aflevering van TOWIE heb gekeken. (The Only Way Is essex). Ik besloot om na mijn aflevering even de stad in te gaan om eens te gaan kijken naar iets om aan te doen op zondag. Net was mijn aflevering afgelopen of er werd op mijn deur geklopt. Of ik niet mee wou kijken naar wat films. Ik vertelde dat ik naar de winkel ging, waarop ik als antwoord kreeg: is het daarvoor niet wat laat? Het was ondertussen inderdaad al vijf uur, maar de winkels die ik wou bezoeken bleven langer open. Toen ik zei dat ik toch nog wou gaan leek ze een beetje op haar tenen getrapt. Veel leek het mij op dat moment niet te kunnen schelen, ik wou naar de winkel gaan. 

Uiteindelijk vond ik een super mooi topje in Matalan, dus het was het meer dan waard. Nadien stopte ik nog even in Boots waar ik mij kapot heb gelachen met twee tienermeisjes. Ze waren op zoek naar verf voor hun haar. De discussies die zij voerden waren echt super grappig. Veel inhoud zat er niet in om eerlijk te zijn.. Voor mij was het net als reality tv, maar dan live!

Terug op mijn kot hebben ze mij dan toch kunnen overtuigen om mee naar een film te kijken: Don’t be afraid of the dark, met Katie Holmes. Niet echt eentje om veel woorden aan te verspillen, so moving on! 

Nadien had ik wat nood aan ontspanning. Dus besloot ik om een kleedje aan te doen en helemaal los te gaan met mijn ipod. Het klinkt misschien een beetje zielig, maar het was echt super leuk. Dancing like nobody is watching! I like.. Helemaal uitgeput ben ik dan naar bed gegaan. It was fun!

Dan blijft er nog één dag over om te beschrijven voor jullie: vrijdag. 

In de voormiddag heb ik wat gewerkt voor eindwerk. De laatste aanpassingen leggen, zodat Lore alles naar de printer kon brengen. Even verloor ik de tijd uit het oog, waardoor ik iets te laat was op stage.

Daar aangekomen had ik nog wat extra tijd om nog wat te werken aan mijn MAB project. Op vrijdag ging ik namelijk het 4^de deel van mijn activiteiten doen. Om vier uur was het dan tijd voor de Super Juniors, een soort van Youth Club voor diegene die jonger zijn dan 11. De kinderen waren heel enthousiast, er werd wat gespeeld met hoelahoepen en ik moest tellen hoeveel keer ze konden draaien. Het record was 84! Superdeluxe. 

Nadien gingen we aan de slag met enkele rolschaatsen. Ik nam de kinderen vast aan hun armen en schoof ze zo door mijn benen, om ze daarna terug recht te trekken. Dit leken ze echt fantastisch te vinden en mijn armen gingen er bijna afvallen! 

Daarna begon ik wat aan mijn activiteiten. Zoals ik had verwacht heb ik ze niet allemaal kunnen doen, de jongeren leken veel te afgeleid om hun gedachten bij de spelletjes te houden. Wat ze wel heel leuk vonden was Woesj > het doorgeven van golven met een klap. Je staat dus in een cirkel en geeft als het ware een klap door. Terwijl je deze klap doorgeeft zeg je Woesj. Dit zijn dan de golven. Ik had hun verteld dat we in België niet genoeg geld hebben om golven te betalen, daarom moeten we ze zelf maken. Dit verhaal alleen al leken ze super grappig te vinden. Op een gegeven moment introduceerde ik Shark. Dan zet je een vin op je hoofd en roep je heel luid: haai! Op dat moment moet iedereen door elkaar lopen en veranderen van plaats. Dit heb ik zeker 100x moeten doen, gewoon omdat ze het zo leuk leken te vinden. Nadien hebben we nog Keeper of the keys gespeeld, waarbij je iemand moet blinddoeken en een sleutel moet proberen te stelen van onder een stoel. De geblinddoekte persoon moet dan raden wie het steelt. Dit spel wouden ze super graag spelen, liever van mijn activiteiten, dus dan hebben we dat maar gespeeld. 

Om 6u zat de Youth Club erop en was het tijd om naar buiten te gaan. De kinderen vroegen of ik geen zin had om Tagg te spelen. Tegen dat ik gedaan had met het opruimen van de club leken ze het al vergeten te zijn. In plaats daarvan speelde ik Catch met één van de meisjes. We moesten zoveel mogelijk keer heen en weer proberen te gooien met één hand, zonder de bal te laten vallen. It was fun!

Nadien hadden waren er wel even moeilijkheden. Twee jongeren begonnen te vechten en de moeder van één van de jongeren begon zich te mengen. Zij begon op haar beurt de andere jongere te verwijten, wat echt geen mooi zicht was. Uiteindelijk hebben ze iedereen moeten bannen, zelf de moeder.

Vervolgens was er wel een positief moment! Één van de oudere meisjes had mij een armband gemaakt en deze kwam ze mij nu geven. Heel lief! Hierna werd ik begraven in het zand door twee van de kleinere jongeren. Tot mijn knieën hadden ze het zand gekregen. (ik stond namelijk recht). Toen besloot iemand anders om mij omver te duwen: lees gezicht in het zand = zand overal! Toen ik thuiskwam die avond lag er echt een mooi laagje zand in mijn schoenen. Ik zie het als een gratis body scrub! 

Mijn avond op The Venture werd afgesloten met een babbel met enkele van de oudere jongeren. We zaten gewoon rustig samen en begonnen wat te babbelen. Toen ik dag zei aan het einde van de avond besefte ik dat ik ze eigenlijk allemaal nog ga missen. Met sommigen heb ik echt al een band opgebouwd en ik vind het spijtig dat ik deze nu ga moeten verbreken. 

Why do all good things come to an end? 

Tot zover mijn update! 

Om af te sluiten: het liedje van de dag. Deze zong heb ik leren kennen door Nele. Het zat namelijk vast in haar hoofd en ze was er van overtuigd dat als ik ging horen dat het bij mij er ook ging inzitten.

Gelijk had ze! 

http://www.youtube.com/watch?v=Nfpd6EoPaKI&feature=BFa&list=LLrecyG6Wy1N5oqnT-H5AtJw